Είδαμε την παράσταση “Η καημένη η άδεια μου Εδέμ”, στο Θέατρο Επί Κολωνώ

12.02.2019
Πολιτισμός

Την ανανεωμένη εκδοχή της συλλογής “ Είκοσι αστικά μονόπρακτα”, της Δώρας Τσόγια, σε σκηνοθεσία της Μαρίας Αιγινίτου… παρακολουθήσαμε.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ

Μια περιπλάνηση προς αναζήτηση των χαμένων μας παραδείσων,

σε μια ταυτόχρονη λύτρωση μα και απογοήτευση,

σε μια στιγμή τρυφερότητας μα και οδύνης,

άνθρωποι μεταξύ ανθρώπων, βλέμματα μεταξύ βλεμμάτων,

απορίες και αναπάντητα,

στην πορεία προς την ανακάλυψη της ανθρωπιάς, προς την ανακάλυψη του ανθρώπου.

Η Εδέμ που άδειασε από αγκαλιές και ελπίδα, η Εδέμ που άδειασε από σε θέλω, σ’ αγαπώ, μου λείπεις, έλα, η Εδέμ που άδειασε από ανιδιοτέλεια και αλτρουισμό

και απέμεινε κενή… γεμάτη ανθρώπους που την αναζητούν.

Μέσα σε δρόμους και πλατείες, σε τρένα, μετρό και λεωφορεία, σε καφενεία και μπαρ, κάποιος απλώνει το χέρι, κάποιος που κάτι ζητά, ένα κομμάτι κουλούρι, ένα χαμόγελο, λίγη τρυφερότητα, ελπίδα, ένα φιλί, μια αγκαλιά και κάποιος που είναι ή και δεν είναι εκεί να το δώσει.

Τι είναι η Εδέμ και πόσος άνθρωπος απέμεινε μέσα της για να την ερμηνεύσει;

Ένα ταξίδι απ’ το ελάχιστο στο πολύ, απ’ την γη στον ουρανό, απ’ τη απομόνωση στη συντροφικότητα, απ’ την επιθυμία στην άρνηση, σύντομες συναλλαγές-εναλλαγές δύο ανθρώπων κάθε φορά, δυο ανθρώπων διαφορετικών, που κάποτε, από στιγμιαία ανάγκη ή φόβο, από επιθυμία ή μοναξιά, από πείνα ή κενότητα, από έλλειψη αγάπης ή αναζήτησής, κοιτάζονται στα μάτια, ενώνουν τα χέρια, ή τρέχουν ο ένας… μακριά από τον άλλο.

Σε σκηνικό με δυο μονάχα παγκάκια, τέσσερις γλυκύτατοι ηθοποιοί εναλλάσσονται σε ζεύγη, αναζητώντας κάθε φορά κάτι διαφορετικό, σε στιγμές τις ζωής τους διαφορετικές, με ανάγκες και οικονομική κατάσταση άλλη, μα με μια και κυρίαρχη επιθυμία… την καταπολέμηση της μοναξιάς μέσα από το ελάχιστο.

Με κοστούμια εξαιρετικά, βγαλμένα σαν από παραμύθι,(μα τι άλλο είναι άλλωστε η ζωή),

με κινησιολογία δίχως σταματημό και εναλλαγές συνεχείς, με εκφράσεις μεταβαλλόμενες, από θέμα σε θέμα, ένα μωσαϊκό συναισθημάτων, μικρά σύντομα ταξίδια στις καρδιές μας, εμβόλιμες ερωτήσεις και κάποτε απαντήσεις… που μας ενεργοποιούν συναισθηματικά.

Πολύ καλές λοιπόν και γεμάτες χαρά και ζωντάνια οι ερμηνείες, η μουσική εξαιρετική και το παιχνίδι μας με του ηθοποιούς απολαυστικό. Μια παράσταση που δεν κουράζει και που μέσα της, θα περάσει κανείς ευχάριστα.

Ταυτότητα παράστασης

Η καημένη, η άδεια μου Εδέμ

(Είκοσι Αστικά Μονόπρακτα)
της Δώρας Τσόγια

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Μαρία Αιγινίτου

Καλλιτεχνική συνεργασία: Νίκος Καρδώνης

Σχεδιασμός φωτισμών: Αποστόλης Τσατσάκος

Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Τρίκκα

Μουσική επιμέλεια: Θοδωρής Χαλκιάς

Βοηθός σκηνοθέτη: Λιάνα Γαβριήλ

Φωτογραφίες: Γιάννης Πρίφτης

Παίζουν