Λευτέρης Ελευθερίου: «Ο Ζαμπέτας μιλάει στις μνήμες των κυττάρων μας»

Η παράσταση-φόρος τιμής στον Γιώργο Ζαμπέτα «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα!...», σε κείμενο και σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, ταξιδεύει για πρώτη φορά σε όλη την Ελλάδα, που ακόμη και σήμερα τον κρατά ζωντανό στην ψυχή της. O Λευτέρης Ελευθερίου μας εξηγεί γιατί η ζωή του Ζαμπέτα δεν θα μπορούσε παρά να είναι μιούζικαλ.

Ξεκινάτε περιοδεία με το «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα!...». Δεδομένου ότι ο Ζαμπέτας είναι πολύ αγαπητός, υποθέτω πως το κοινό της επαρχίας θα ανταποκριθεί στο κάλεσμά σας. Είναι πιο διψασμένο, άρα και πιο εκφραστικό, το κοινό της επαρχίας;

Σύμφωνα με τα λεγόμενά σας, ο Ζαμπέτας είναι δεδομένο ότι είναι αγαπητός. Αν ισχύει ότι το κοινό θα ανταποκριθεί, βάσει της υπόθεσης της δεδομένης αγάπης προς το πρόσωπό του, δεν το γνωρίζω. Πολύ θα το ήθελα, είναι η αλήθεια. Μακάρι να βιώσει η παράσταση τη δίψα του κοινού για θέματα που δεν βλέπει συχνά, την αγάπη, αλλά και την εκφραστικότητα του κοινού της επαρχίας!

Πώς θα χαρακτηρίζατε την παράσταση; Είναι μια βιογραφία; Αποδίδονται στο ακέραιο τα γεγονότα της ζωής του Ζαμπέτα; Ή περισσότερο μια καλή αφορμή για ένα καλό μιούζικαλ;

Ναι, η παράσταση είναι μια βιογραφία του Ζαμπέτα που στάθηκε η αφορμή για ένα μιούζικαλ, μιλώντας στις μνήμες των κυττάρων μας, στη μουσική μας ιστορία. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ο θεατής θα δει επί σκηνής να διαδραματίζονται, παράλληλα με ζωντανούς θεατρικούς χαρακτήρες, τα γεγονότα που βίωσε στο καλλιτεχνικό του περιβάλλον ο Ζαμπέτας, την ιστορία της Ελλάδας της εποχής του και πώς αυτά αποτυπώθηκαν στη μουσική του.

Την τελευταία δεκαετία το ελληνικό μιούζικαλ, ενώ ήταν ξεχασμένο, έχει κάνει δυναμική επάνοδο, και μάλιστα στα χρόνια της κρίσης, ενώ είναι ακριβό ως είδος. Πώς το εξηγείτε;

Εγώ είμαι ηθοποιός. Καλούμαι να ανταποκριθώ σε αυτό που μου ζητείται κάθε φορά, είτε λέγεται μονόλογος είτε λέγεται μιούζικαλ. Μπορεί ένας παραγωγός ή ένας σκηνοθέτης να σας έδινε την πιο κατάλληλη απάντηση. Μια πολύ πρόχειρη εκτίμηση είναι ότι ο κόσμος πληρώνει ένα εισιτήριο και βλέπει ένα πολυθέαμα στα μιούζικαλ. Η βιογραφία του Ζαμπέτα, ως θεατρική παράσταση, πιστεύω, δεν θα έστεκε καλύτερα. Κι εδώ θέλω να πω ένα μπράβο στον σκηνοθέτη Πέτρο Ζούλια, που έστησε ένα μιούζικαλ αναδεικνύοντας έτσι τη ζωηράδα και την ευαισθησία που έχουν τα τραγούδια του Ζαμπέτα.

Υποδύεστε τον συνεργάτη του Ζαμπέτα, Θόδωρο. Μιλήστε μας για τον ρόλο σας.

Ο Θόδωρος είναι η συνεκδοχή χαρακτήρων που αφορούν την εποχή και το περιβάλλον του Ζαμπέτα. Είμαι φίλος του, συνεργάτης του και παρέα του. Είμαι ένας από τους πολλούς ηθοποιούς που θα φτιάξουμε το περίγραμμα του Γιώργου.

Φημίζεστε για το χιούμορ και τον αυθορμητισμό σας. Τελικά το χιούμορ είναι στάση ζωής ή άμυνα;

Έχω χρησιμοποιήσει το χιούμορ και τον αυθορμητισμό σαν άμυνα σε δύσκολες καταστάσεις, αλλά σαν στάση ζωής δεν με έχει βοηθήσει πάντα. Μπορεί οι καταστάσεις να είναι σοβαρές και με το χιούμορ να κάνω ότι δεν το βλέπω. Αυτό δεν είναι καλό, γιατί η κατάσταση δεν παύει να είναι σοβαρή.

Η γυναίκα σας είναι κι εκείνη ηθοποιός και στο YouTube έχει το δικό της κανάλι, TatiWebTv, στο οποίο σχολιάζει τη μητρότητα, και σε πολλά βίντεο συμμετέχετε. Τι θέλετε να πετύχετε με αυτό το κανάλι;

Το κανάλι TatiWebTv το ξεκίνησε στο YouTube η γυναίκα μου Τατιάνα (ή, όπως τη φωνάζω κι εγώ, Tati) αφού έγινε μητέρα, θέλοντας να μοιραστεί τη δική της εμπειρία της μητρότητας, και συμμετέχω κι εγώ σε κάποια επεισόδια. Μέσα από το πρίσμα της κωμωδίας προσπαθεί να απενοχοποιήσει τις νέες μαμάδες, να τις ελαφρύνει και να τις οπλίσει με χιούμορ ενάντια στην αδιάκοπη και ανελέητη κριτική που δέχονται καθημερινά από τον περίγυρό τους. Με λίγα λόγια, να τις βοηθήσει να νιώσουν λιγότερο μόνες στις δυσκολίες και στις ανασφάλειές τους.

Γενικότερα, είστε πολύ ευθύς όσον αφορά τις δυσκολίες της οικογενειακής ζωής και της πατρότητας. Αυτή η εξωστρέφεια είναι πολύ συνηθισμένη στους καλλιτέχνες στο εξωτερικό, που μιλάνε π.χ. για τους εθισμούς τους, τα δύσκολα παιδικά τους χρόνια κ.λπ. Τι είναι αυτό, νομίζετε, που κάνει εμάς τους Έλληνες, καλλιτέχνες και δημοσιογράφους, να δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε για τόσο προσωπικά θέματα, πλην του έρωτα φυσικά;

Κι εδώ, στην Ελλάδα, έχω ακούσει ανθρώπους να εκθέτουν προσωπικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, είτε για να τα μοιραστούν είτε πιστεύοντας ότι γίνονται παράδειγμα ανθρωπιάς για τους θαυμαστές τους. Κάποιοι κερδίζουν τη συμπάθεια και τον οίκτο του κόσμου. Τα προσωπικά θέματα βιώνονται, αναπτύσσονται και αφορούν την πορεία μιας ολόκληρης ζωής για έναν άνθρωπο. Χρειάζονται κάποιες φορές αμέτρητες ώρες ψυχοθεραπείας και προσωπικής παρακολούθησης από ειδικό για να μην εκτεθεί κάτι που αφορά αποκλειστικά τον συγκεκριμένο άνθρωπο που εκτίθεται. Το να παρατίθεται ένα γεγονός πικάντικο ή κουτσομπολίστικο στα μέσα απλώς για να γίνει ντόρος και να δουλέψει ένα δημοσιογραφικό μέσο για κάποιες εβδομάδες μέχρι και καταστροφικό μπορεί να είναι για έναν άνθρωπο, αν παίρνει πολύ σοβαρά τη γνώμη των άλλων για τον εαυτό του. Από αυτή την άποψη, αρκετοί δυσκολεύονται και καλά κάνουν κατά τη γνώμη μου.

INFO

«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα!...»

του Πέτρου Ζούλια

Βασισμένο στο βιβλίο της Κατερίνας Ζαμπέτα «Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω…» (εκδ. Άγκυρα)

Περιοδεία σε όλη την Ελλάδα

Πρεμιέρα: Κυριακή 30 Ιουνίου στο Αιγάλεω

Παίζουν: Βίκυ Σταυροπούλου, Τάσος Χαλκιάς, Λευτέρης Ελευθερίου, Ελένη Καρακάση, Χριστίνα Τσάφου, Μάκης Πατέλης