Είδαμε την παράσταση «Οιδίπους Τύραννος», στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου

Την σπουδαιότερη ίσως τραγωδία που γράφτηκε ποτέ, κατά τα λεγόμενα του Αριστοτέλη,

από τον Σοφοκλή, αυτή του Οιδίποδα Τύραννου, υπό την σκηνοθεσία του ταλαντούχου και καίριου Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, παρακολουθήσαμε.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ

Σαν πατήσει το πόδι του ο θεατής στο μνημειώδες Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, βιώνει το μεγαλείο και την ενέργεια αιώνων παράδοσης και εξέλιξης να εισέρχονται στο μικρό του σώμα με τρόπο τέτοιο, ώστε όχι μόνο αυτό να αποκτά χαρακτήρα αιωνιότητας,

μα και να μεγεθύνεται, καταλαμβάνοντας κάθε κύτταρο της σκέψης και της διάθεσής του.

Ξεκινώντας από την Αθήνα, μα και από οπουδήποτε αλλού να παρακολουθήσουμε το έργο ετούτο του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, συνδεθήκαμε νοητά με τις μετακινήσεις των αρχαίων Ελλήνων προς το θέατρο αυτό από τους χωμάτινους δρόμους της σπουδαίας Ιστορικής διαδρομής, αντιλαμβανόμενοι έτσι, όχι μόνο την σημαντικότητα του Θεάτρου, μα και την ίδια την ουσία μιας πολιτισμικής μετακίνησης εσωτερικά, από την ρουτίνα στην ανανέωση και από το τσιμεντένιο άστυ, στον υπέροχο της Επιδαύρου νυχτερινό ουρανό.

Μέσα σε απόλυτη σιωπή από 15.000 περίπου χιλιάδες θεατές, δεν ήχησε ευτυχώς κανένα(πλην ενός για ελάχιστα)κινητό τηλέφωνο, κι έτσι, ο καταραμένος από την γέννησή του Οιδίποδας, ο επιφορτισμένος με το πεπρωμένο της δολοφονίας των γονιών του, τον γάμο με την μητέρα του και την γέννησή από αυτή των παιδιών του, κινήθηκε μέσα στην απόλυτη σιωπή, σαν όργανο της θείας βούλησης, με σκοπό να εκπληρώσει, παρά την θέλησή του, το ανόσιο, ακραίο, βαρύτατο και ολοκληρωτικά καταστροφικό πεπρωμένο του,

όσο κι αν τα πάντα έπραξε για να το αποφύγει.

Έχοντας ως γνώμονα προσανατολιστικό την σκηνοθετική ποιότητα και κυρίως την σημαντικότητα του κειμένου, μύθος τραγικός, επαναφέρουμε στο νου μας τον χαρακτηρισμό του Αριστοτέλη, πως ένα τέτοιο έργο δεν προσδιορίζεται τελικά και επί της ουσίας από την επωνυμία των συγκεκριμένων ηρώων, όπου η επωνυμία αυτή χρησιμοποιείται κυρίως για να αποτυπωθεί πιο εύκολα στο μυαλό των θεατών το δράμα, μα ετούτοι, σαν φορείς του σπουδαίου κειμένου, να καταφέρουν να μας το μεταλαμπαδεύσουν με την απαραίτητη δραματουργική ένταση, την ουσία και την δύναμη του λόγου.

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης δεν κινήθηκε απέναντι στην παράσταση αλληγορικά, μήτε ανόσια, δεν μετάλλαξε ούτε παράλλαξε πέραν του πρέποντος κι έτσι το αποτέλεσμα δεν κακοφόρμισε, παρά διατήρησε σε μεγάλο βαθμό την φρεσκάδα και το μεγαλείο που του άρμοζε.

Επέλεξε ένα σκηνικό λιτό, που σε αντίθεση με το παλαιότερο πομπώδες του Μπομπ Γουίλσον, διατήρησε με σεβασμό τα κέντρα του, εκεί που όφειλε.

Η δημιουργία και η τοποθέτηση των κεραμικών βρεφών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της σκηνής δημιούργησε μια από-κοσμη αίσθηση, που παραπέμπει αφενός μεν στην καταστροφική αίσθηση του λοιμού που κατέτρωγε την πόλη, ενώ αφετέρου στην ίδια την παράδοσή του Οιδίποδα, λόγω του χρησμού ως βρέφος, στον βοσκό στο όρος Κιθαιρώνα, όπου και εν τέλει λυπήθηκε και δεν τον σκότωσε.

Η επιλογή των κοστουμιών στο χρώμα του μαύρου, θύμισε την Γιαννιώτικη παράδοση,

μα και συνάμα ενέτεινε το πένθιμο στοιχείο και τον πόνο, ενώ το εμπρόσθιο άνοιγμα του φορέματος της  Ιοκάστης παρέπεμψε σε ένδυμα Μυκηναϊκό.

Η μουσική της παράστασης από τον Μίνω Μάτσα ήταν καίρια, μια ορθή σκηνοθετική επιλογή απέναντι στη δημιουργία μιας υπόκρουσης ως επι των πλείστων με κρουστά, νταούλι, ακορντεόν και κλαρίνο, όπου μέσα στην αγκαλιά του τοπίου, μας ρίγησαν, οδηγώντας την παράσταση προς την τραγική της έκβαση.

Καλοκουρδισμένοι οι ηθοποιοί, με τον χορό επιβλητικό να πλαισιώνει τις πράξεις, τις επιλογές και τους φόβους του Οιδίποδα, με την μουσική για όπλο από τα δικά τους χέρια.

Η Ιοκάστη,( Αμαλία Μουτούση), αρκετά καλή, χωρίς βέβαια σε απόλυτο βαθμό να εκφράσει την δραματουργική οδύνη του τέλους, ενώ ο πρωταγωνιστής Οιδίποδας Δημήτρης Λιγνάδης, καλός και αυτός, με έντονο δραματουργικό ύφος και κινησιολογική δυναμική, κατάφερε να μας βάλει σε μεγάλο βαθμό στο ακραίο κλίμα, χωρίς όμως η ίδια η φωνή του, μιλώντας φυσικά για την συγκεκριμένη παράσταση στον συγκεκριμένο χώρο, να βγάζει το βάρος και το βάθος που ενδεχόμενα θα επιθυμούσαμε για να αγγίξει το ακρότατο.

Ο Νίκος Χατζόπουλος ως Κρέοντας ήταν μια ιδιάζουσα φιγούρα που ενώ έπαιξε καλά, ο τρόπος του ίσως δεν εναρμονίστηκε πλήρως με το υπόλοιπο καστ, ενώ ο Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης ως μάντης Τειρεσίας, σκοτεινός, απόμακρος, ακολουθώντας το σκοινί με τα μικρά επάνω του καμπανάκια ως οδηγό, μια συμπαθητική καινοτομία, ως έπρεπε απόμακρος, μέχρι του σημείου που απέταξε από επάνω του την κουκούλα, δηλαδή το σκοτάδι.

Τέλος οι βοσκοί, φυσιογνωμίες λευκές, γερασμένες και σεβάσμιες ,

εκτελεστές της θεϊκής επιταγής, έπαιξαν και αυτοί πολύ καλά τους ρόλους τους.

Ικανοποιημένος θαρρώ ο Σοφοκλής , από το εγχείρημα της παρουσίασης του σπουδαιότερου ίσως δράματος που γράφτηκε ποτέ, με καλές και έξυπνες επιλογές, αλληγορικές καινοτομίες και ένα επιτελείο που σε μεγάλο βαθμό μας ικανοποίησε.

Παροτρύνουμε λοιπόν με καλή διάθεση και πίστη για την παράσταση αυτή.

Ταυτότητα παράστασης:

Μετάφραση: Γιάννης Λιγνάδης

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης

Σκηνικά-Κοστούμια: Πάρις Μέξης

Μουσική: Μίνως Μάτσας

Κίνηση: Κική Μπάκα

Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος

Βοηθοί σκηνοθέτη: Δήμητρα Δερμιτζάκη, Έλενα Σκουλά

Φιλολογικός Σύμβουλος: Νίκος Μανουσάκης

Βοηθός Μουσικού:Δήμητρα Αγραφιώτη

Φωνητική Διδασκαλία: Κατερίνα Κοζαδίνου

Φωτογραφίες παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας

Παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα

Πρωταγωνιστούν:

Δημήτρης Λιγνάδης: Οιδίποδας          
Αμαλία Μουτούση: Ιοκάστη
Νίκος Χατζόπουλος: Κρέων
Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης: Τειρεσίας
Γιώργος Ζιόβας: Άγγελος 
Γιώργος Ψυχογιός: Θεράπων
Νικόλας Χανακούλας:  Εξάγγελος

Χορός: Μιχάλης Αφολαγιάν, Δημήτρης Γεωργαλάς, Δημήτρης Καραβιώτης, Κώστας Κοράκης, Αλκιβιάδης Μαγγόνας, Δημήτρης Μαύρος, Βασίλης Παπαδημητρίου, Γιάννης Πολιτάκης, Γιωργής Τσουρής, Βαγγέλης Ψωμάς.

Ακολουθείστε την παράσταση στα Social Media:

https://www.facebook.com/oedipustyranos

https://www.instagram.com/oedipustyranos/

Διεύθυνση Marketing & Επικοινωνίας: Ελίνα Λαζαρίδου, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., 211 10 26263, 6972-217615.

Επικοινωνία Αθηναϊκά Θέατρα : Ειρήνη Μακρυωνίτη, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., 2111024402, 6998529567 

Εισιτήρια:

Πανελλαδικά για την περιοδεία : viva.gr