Είδαμε την παράσταση “Η Αποκάλυψη”, στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση
Μια παράσταση σταθμός, του ευφάνταστου Θάνου Παπακωνσταντίνου,
μια ακριβής αποτύπωση της Αποκάλυψης του Ιωάννη με τρόπο συγκλονιστικό,
που σε μεταφέρει με ευλαβική δεινότητα, στον οραματικό χρόνο μιας προσωπικής υποψίας, καταστροφής και αναδόμησης,
διασχίζοντας την όψιμη αρχαιότητα ως το σήμερα… παρακολουθήσαμε.
ΠΕΡΙΗΨΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ
Αποκάλυψη.
Tο μέγα μυστήριο και η μεταφυσική αγωνία. Ένα ταξίδι στο χρόνο, ένα ταξίδι εντός μας. Τι είναι άραγε η Αποκάλυψη του Ιωάννη και τι συμβολίζει; Είναι ένα μετά χριστιανικό κείμενο που προβλέπει, ή μία κραυγή που προειδοποιεί;
Ένα κείμενο που κραυγάζει, που αφυπνίζει, ή ένα κείμενο που τρομοκρατεί; Μία αλήθεια που κρύβει μέσα της επιμελώς ένα ψέμα, ή ένα ψέμα που ραπίζει, που μαστιγώνει, που ανοίγει δρόμο με την αλήθεια του;
Σίγουρα είναι ένα κείμενο σταθμός, που ενέπνευσε, που προειδοποίησε, που κατέδειξε, που φώτισε τη φτωχή ανθρωπότητα με την αλληγορία του, που χάραξε δρόμους, που τρομοκράτησε και ταυτόχρονα διέγειρε.
Ο κόσμος σπαράσσεται από φουρτούνες, από πολέμους, κατακτήσεις και επιθυμίες.
Το τέλος ενός πολέμου είναι η αρχή ενός νέου και κάθε επιθυμία συνοδεύεται από μία νέα κατάκτηση. Ο αέναος κύκλος της εξουσίας, της αναδιάρθρωσης και του επεκτατισμού δεν σταματά ποτέ.
Προφητεία, κείμενο πολιτικό, θρησκευτικό, ένα Ευαγγέλιο πόνου που ξεφεύγει από τον διδακτισμό και συγκρούεται άμεσα με την πολιτική εξουσία με το κοινωνικό αδιέξοδο, αποζητώντας την αλλαγή.
Με τον Ιωάννη ως αναρχικό, επαναστάτη, συμβολιστή, ανατροπέα, αναδομείται η δράση, πυροδοτείται η ενόραση, αναπάλλεται η αλήθεια. Η ελπίδα δεν κηρύττεται, δεν έρχεται μαλακά και ήρεμα, δεν κάθεται δίπλα μας διδάσκοντάς μας. Μας χτυπά κατάστηθα, κατά πρόσωπο, μας ματώνει, μας επιβάλλεται, μας ανατρέπει.
Σε περιόδους αναταραχών η αποκάλυψη αντιδρά στην εξουσία, λειτουργεί συμβολιστικά, ενδυναμώνει την πίστη στην αλλαγή.
Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και ο Θάνος Παπακωνσταντίνου, πήραν την αποκάλυψη στα χέρια τους και ρισκάροντας να εκτεθούν, μας παρέδωσαν ένα οπτικοακουστικό μεγαλείο, ένα υπερθέαμα συγκλονιστικών διαστάσεων, όπου η κραυγή του Ιωάννη ενώνεται με τη μεγαλειώδη μουσική, τη ζωγραφική αποτύπωση της πραγματικότητας και την ερμηνευτική δεινότητα του επιτελείου, δημιουργώντας ένα μουσείο ιδεών και συναισθημάτων κλιμακούμενο, όπου, όσο περνάει η ώρα επιμηκύνεται σε ένταση και εκφραστική ορμή.
Δίχως παραποίηση το κείμενο, μεστό και δυναμικό, κατευθύνεται από την χρήση των ερμηνευτών και την εξαιρετική κινησιολογία που πάγωνε, καταδεικνύοντας με τα δάκτυλα προτεταμένα, τον ζόφο κάποιου παρελθόντος,
ή του μέλλοντος. Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου διατηρώντας λέξη προς λέξη το λόγο του Ιωάννη, τον όμορφα μεταφρασμένο από τη Μιχαέλα Πλιαπλιά, συνθέτει ως μουσικός σπουδαίος, ζωγραφίζει ως ζωγράφος αναγεννησιακός,
καταδεικνύει ως δεξί χέρι του ευαγγελιστή και ρίχνεται μέσα μας σε βάθος Μέγα, αξιοποιώντας στο μέγιστο ένα έργο «μη θεατρικό».
Συνεργασίες άριστες όπως με τη Νίκη Ψυχογιού, ανέδειξαν τη μεγαλοπρέπειά του χώρου, με σκηνικά μιας υπέροχης μυστηριακής αποτύπωσης και κοστούμια που τρυπούν την ομίχλη και διαχωρίζονται σε χρώμα και εποχή, σεμνότητα και ύφος.
Η κινησιολογία της Νάντης Γώγουλου, που σε συνδυασμό με την ερμηνεία και τα κοστούμια είναι εκπληκτική συνέθεσε ζωντανά έργα τέχνης, αντλώντας θεματολογία από τους πρώτους Χριστιανούς από τον Ισλαμικό Εξτρεμισμό, την Οκτωβριανή Επανάσταση, τον Γερμανικό Εθνικοσοσιαλισμό, την Αμερικανική Επανάσταση, τη Γαλλική Επανάσταση και τους Μεσαιωνικούς Χιλιαστές (Κατά σειρά εμφάνισης τους στην παράσταση).
Οι φωτισμοί από την άλλη της Χριστίνας Θανάσουλα και η μεταφυσική της ομίχλης έδεσαν σε μία ολότητα το τρίπτυχο Ψυχογιού, Γώγουλου και Θανάσουλα ως σημαντική αδιάσπαστη ενότητα.
Ερμηνευτικά η παράσταση καλοκουρδισμένη σε ένα σώμα, ρολόι ελβετικό, με τους ηθοποιούς αλάνθαστους και φωνητικά και κινησιολογικά σε μία διαρκή αναπαραστατική ετοιμότητα. Δεν θα επιθυμούσαμε να διαχωρίσουμε τους ερμηνευτές, μήτε να τοποθετηθούμε επιλεκτικά, μιας και η φύση της σύνδεσής τους είναι μία και αδιαίρετη και το αποτέλεσμα συνολικό.
Τέλος θα αναφερθούμε στη μουσική. Είναι σπάνιο να αισθάνεσαι πως μία παράσταση δίχως τη συγκεκριμένη μουσική επένδυση θα ήταν μισή. Ήχοι και νότες πλανήθηκαν στην ψυχή μας, το μυαλό και τα κατέλυσαν. Μετέτρεψαν την παράσταση σε δύο θεάματα. Αυτό της θεατρικής παράστασης και εκείνο της μουσικής συναυλίας. Τσέλο πάνω σε κλαρινέτο, τρομπόνι επάνω σε βιόλα, κοντραμπάσο να χορεύει ολόγυμνο, επάνω σε πλήκτρα και κρουστά, δημιούργησαν πότε μία υπόκρουση και κάποτε έναν πρωταγωνιστή, να πρωτοστατεί με τους ηθοποιούς στην αποτύπωση του μεγαλείου.
Η σύνθεση του Πάνου Ηλιόπουλου, υπό την επιμέλεια και διεύθυνση του Μαρκέλλου Χρυσικόπουλου, μία πραγματική μυσταγωγία, που ξεδιπλώνει ιστορία, όπερα, εκκλησιαστικά μουσικά μοτίβα, υπό την επταμελή ομάδα εκπληκτικών μουσικών, ακολουθώντας την αφήγηση με τρόπο μοναδικό και δημιουργώντας εντάσεις ή αδιόρατες παύσεις όπου της πρέπει.
Καταληκτικά μπορούμε να πούμε πως πρόκειται συνολικά για μία εκτέλεση υψηλής σύλληψης και απόδοσης επιπέδου εξωτερικού, μία σε σύνολο αρμονία που σε ταΐζει θέατρο, μουσική, φωτογραφία, ζωγραφική και ποίηση σε μία και μόνον παράσταση, αλλά που, για να ικανοποιήσει, οφείλει εκ προοιμίου να γνωρίζει ο θεατής ότι δεν θα παρακολουθήσει το κείμενο μίας παραλλαγμένης μεταφοράς της Αποκάλυψης του Ιωάννη, παρά την ακριβή της αποτύπωση, στελεχωμένη με πολλές υπέροχες «εκφραστικές δομές».
Μία παράσταση που πράγματι θα κουβαλήσουμε μέσα μας στο διηνεκές.
Συντελεστές
Σύλληψη & Σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου
Μετάφραση: Μιχαήλα Πλιαπλιά
Σκηνικά & Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Μουσική Σύνθεση & Προγραμματισμός Ηλεκτρονικών: Πάνος Ηλιόπουλος
Μουσική Επιμέλεια & Διεύθυνση, εκκλησιαστικό όργανο: Μάρκελλος Χρυσικόπουλος
Σχεδιασμός Κίνησης: Νάντη Γώγουλου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα
Γλυπτική: Αλέκος Μπουρελιάς
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου
Ερμηνεύουν: Αλεξία Καλτσίκη, Μαριάννα Δημητρίου, Καλλιόπη Σίμου, Ελένη Μολέσκη, Κλεοπάτρα Μάρκου, Θανάσης Δόβρης, Σωτήρης Τσακομίδης, Μάριος Παναγιώτου, Μιλτιάδης Φιορέντζης, Γιώργος Δικαίος
Συμμετέχουν οι μουσικοί: Θοδωρής Βαζάκας (κρουστά), Κώστας Γάτσιος (κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο), Αλέξης Καραϊσκάκης (τσέλο), Σπύρος Μοσχονάς (τρομπόνι), Ελευθερία Τόγια (βιόλα), Δημήτρης Τίγκας (κοντραμπάσο), Κώστας Τσιώλης (ηλεκτρονικά)
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Κεντρική φωτογραφία θέματος: © NICK KNIGHT
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συγγρού 107, Αθήνα
Κανονικό: 7, 12, 15, 20 € | Μειωμένο, Φίλος, Παρέα 5-9 άτομα: 10, 12, 16 € | Παρέα 10+ άτομα: 9, 11, 14 € | Κάτοικος Γειτονιάς: 7 € | Ανεργίας, ΑμεΑ: 5 € | Συνοδός ΑμεΑ: 10 € | Ομαδικές κρατήσεις στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Προπώληση:
210900580 | Στο δίκτυο καταστημάτων Public | Στο κατάστημα IANOS της οδού Σταδίου
Πληροφορίες / Κρατήσεις:
