Είδαμε την Ελένη Ράντου ως "Τζάσμιν" - Free Sunday
Είδαμε την Ελένη Ράντου ως "Τζάσμιν"

Είδαμε την Ελένη Ράντου ως "Τζάσμιν"

Μια παράσταση σταθμός σε πρώτη παγκόσμια διασκευή, που βασίζεται στο σενάριο του υπέροχου Woody Allen, σε θεατρική απόδοση της Ελένης Ράντου και του Βαγγέλη Χατζηνικολάου, υπό την σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή… παρακολουθήσαμε.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ-ΚΡΙΤΙΚΗ

Στο Άρωμα ενός μικρού γιασεμιού κρύβεται ολάκερη η αιωνιότητα. Μα ετούτο το γιασεμί, βαστά στο δικό του άρωμα όλη την ανθρώπινη ματαιότητα.

Η Ελένη Ράντου είναι ετούτο το άνθος. Ένα άνθος εύθραυστο, γεμάτο όνειρα δανεικά και αυταπάτες. Είναι η πρέσβειρα του αμερικανικού Ονείρου. Μία Μπλανς Ντιμπουά.

Ευαίσθητη, γεμάτη τρόμο απέναντι στην απώλεια, γεμάτη θαυμασμό απέναντι στη χλιδή και τη μεγαλοπρέπεια.

Ένα άνθος με πέταλα τεράστια, μα αλήθεια, με πόσο λεπτοφυή και εύθραυστο μίσχο. Η Τζάσμιν, ζώντας μία πλούσια ζωή για αρκετά έτη, εκπέφτει μετά την οικονομική καταστροφή του συζύγου της και τον εγκλεισμό του στη φυλακή.

Μετακομίζει εξ ανάγκης στο San Francisco, όντας πλέον απένταρη, στη λαϊκή συνοικία που μένει η αδελφή της, η οποία είναι έτοιμη να παντρευτεί τον Τσίλυ, έναν δεύτερης κατά αυτήν κατηγορίας άνδρα.

Συγκρούσεις ξεκινούν ανάμεσά τους, σε ένα περιβάλλον που διαρκώς μεταβάλλεται οδηγώντας μία παραληρηματική Τζάσμιν, ανάμεσα από τα ερείπια και τα φαντάσματα του παρελθόντος της και την προσπάθεια της μέσα από ένα νέο και σπουδαίο έρωτα να ανακάμψει, (ως δεύτερη ευκαιρία), σε σημαντικές και απρόβλεπτες ανατροπές.

Μα ποια είναι η Τζάσμιν και τι εκφράζει;

Η Τζάσμιν είναι το κατάλοιπο του μικροαστισμού, μία υιοθετημένη κόρη όπως και η αδερφή της με μεγαλομανία και υψηλού επιπέδου τρόπους, γούστο, και συμπεριφορές, που την οδηγούν σε σχέσεις με επαρμένους μα και ανώτερης οικονομικής κατηγορίας ανθρώπους.

Είναι η εκφραστής της ταύτισης του ανθρώπου με τη δύναμη, το κύρος και τον καταναλωτισμό σε όλα του τα επίπεδα.

Είναι μία γυναίκα παραπλανημένη από το φαινομενικό και το πρόσκαιρο, παραπλανημένη από την απάτη και την αυταπάτη και που μην έχοντας αντίληψη απέναντι σε αυτά, βάζει τυφλοίς όμμασι παντού την υπογραφή της.

Αυτοκρατορίες δημιουργούνται και εκπέφτουν, οικονομίες που ανθίζουν και εν μία νυκτί μαραίνονται και ετούτη ελπίδα που γκρεμίζεται και καταπλακώνει κάθε ψευδαίσθηση.

Πόσο να αντέξει ένα γυάλινο άνθος μέσα στον πόλεμο, τη διαφορετικότητα και την έλλειψη νερού (τη φτώχεια);

Τι μένει όταν γκρεμιστεί ο “μεγάλος έρωτας” και η αυταπάτη του για πάντα; Μια Τζάσμιν, (Ελένη Ράντου), αληθινή και εύθραυστη, παραληρηματική, δίχως υπερβολές και ακρότητες, κατάφερε να μας πείσει και να μας υπενθυμίσει πως η ομορφιά και η ευτυχία δεν έχουν ανάγκη από το χρήμα και την εξουσία για να υπάρξουν και πως η προσκόλληση σε αυτά με κάποιον τρόπο οδηγεί τελικά στη δυστυχία.

Ο σύζυγός της Τζάσμιν, Μάξιμος Μουμούρης αποτύπωσε πολύ καλά τον ακλόνητο αστό, που προστατευμένος από το χρήμα και τις λεπτοφυής συμπληγάδες των νόμων και των δικηγόρων είναι υπεροπτικά αδιαπέραστος από κάθε πρόβλημα. Μέχρι αποδείξεως του εναντίον φυσικά.

Η αδελφή της, Τζίντζερ (Καλλιρρόη Μυριαγκού) κατέδειξε όμορφα την απλοϊκή και λαϊκή γυναίκα με την τετριμμένη εργασία και τους συγκεκριμένους συντρόφους, όπου όμως τελικά έδειχνε περισσότερο και βαθύτερα ευτυχισμένη από την Τζάσμιν. Ο Όγκυ και ο Τσίλυ, (Δημήτρης Καπετανάκος και ο Παντελής Δεντάκης), ερμήνευσαν καλά και πέραν του δέοντος λαϊκά τις φιγούρες που αντιπροσώπευαν και που σε πολλές των περιπτώσεων έδιναν μαθήματα υπομονής αγάπης και πίστης στον έρωτα.

Ο Ντάννυ, (Ορέστης Καρύδας), η νέα ευκαιρία της Τζάσμιν, ήταν ευγενής και καλός στο ρόλο του, ο οποίος όμως δεν ανεχόταν και δεν επέτρεπε και λόγω των επαγγελματικών προσδοκιών του το ψέμα, ο διπλός ρόλος του Θοδωρή Σκυφτούλη ως Έντυ και Ντικ και που τον αποδίδει και στις δύο περιπτώσεις ιδιαίτερα κωμικά και αρκετά καλά, ενώ τέλος ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος ως Ντουάιτ, συμπαθής.

Τα κοστούμια της Κικής Γραμματικοπούλου ως όφειλε να είναι, τα περιστροφικά σκηνικά της Μαγιού Τρικεριώτη ευφάνταστα και καλοδουλεμένα, ενώ η μουσική επιμέλεια του Ιάκωβου Δρόσου σωστή και στο κλίμα του Woody Allen. Ο Σταμάτης Φασουλής για μία ακόμη φορά σκηνοθετήσε μία παράσταση με σωστές εναλλαγές και χρόνους με ωραίες αναλογίες και καλό επιτελείο και την πλαισίωσε σωστά και με προσοχή στη λεπτομέρεια.

Μία τρυφερή και συγκινητική παράσταση για τα όνειρα που έρχονται και που… με ποιον τρόπο να τα σταματήσεις;

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σενάριο: Γούντυ Άλλεν
Θεατρική απόδοση: Ελένη Ράντου, Βαγγέλης Χατζηνικολάου
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Μαγιού Τρικεριώτη
Βοηθός σκηνογράφου: Δήμητρα Χίου
Κοστούμια: Κική Γραμματικοπούλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Κρυσταλία Λιονάκη 
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κίνηση: Αντιγόνη Γύρα
Μουσική επιμέλεια: Ιάκωβος Δρόσος
Φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης

ΠΑΙΖΟΥΝ: Ελένη Ράντου, Μάξιμος Μουμούρης, Παντελής Δεντάκης, Καλλιρρόη Μυριαγκού, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Θοδωρής Σκυφτούλης, Ορέστης Καρύδας και Δημήτρης Καπετανάκος

Πληροφορίες:

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Από Τετάρτη έως Κυριακή

Τιμή εισιτηρίων: 15€ έως 20 Σεπτεμβρίου

Προπώληση: viva.gr

Πληροφορίες - Κρατήσεις: 210 3626596