Είδαμε την παράσταση «Ωνάσης. Τα θέλω όλα», στο Θέατρο Παλλάς

Μια παράσταση για την ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση, σε πρωταγωνιστικό ρόλο και σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή , με ένα μεγάλο καστ σημαντικών ηθοποιών…

ΚΡΙΤΙΚΗ-ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Πώς να κινήσει κανείς ένα σουλάτσο στη ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση χωρίς να διχαστεί, να εξαγριωθεί, να πονέσει, να ματώσει, να συγχωρέσει και να κλάψει, από την τραγικά πολυδιάστατη αυτού φυσιογνωμία;

Και πόσοι άνθρωποι ταυτόχρονα δεν ήταν ο Αρίστος, πόσους δεν στιγμάτισε με το χαρακτήρα του, δεν καθόρισε, πλήγωσε, κατακρήμνισε,, ανύψωσε, αγάπησε, εγκατέλειψε, βοήθησε, συνέτριψε, πίστεψε;

Ένας άνθρωπος που βάδισε στα μονοπάτια του μύθου και που όπως όλοι οι του μύθου ήρωες, πίσω από τα κατορθώματά τους κρύβουν επιμελώς τη δίψα για αίμα που η δύναμη γέννα.

Κάθε σπουδαίο ιστορικά πρόσωπο, σε όποιο επίπεδο της ανθρώπινης νόησης, δύναμης εξουσίας και αμύθητης περιουσίας και αν βρισκόταν, έχανε κάποτε το ανθρώπινο μέτρο, μιας και ο θαυμασμός, ο φόβος που σκορπά και η μεγάλη δύναμη ως αφροδισιακά λειτουργούν, μετατρέποντας τον άνθρωπο σε υπεράνθρωπο τον θνητό σε αθάνατο.

Έτσι ο Ωνάσης, μέρα τη μέρα, σφυριά τη σφυριά, κατασκεύασε με πόνο, δίψα και ορμή τον ανδριάντα του, για να τον συστήσει αργότερα μεγαλόπρεπο στο βωμό της τελευταίας και πιο τραγικής του εκπλήρωσης.

Του θανάτου του. Η πορεία του ξεκινά από τη Σμύρνη, προχωρά στην Αργεντινή με ένα διαβατήριο άνευ εθνικότητας και 200 δολάρια στην τσέπη, όπου ασχολείται κυρίως με τα καπνά

και εκεί πιάνει τα πρώτα του χρήματα. Γίνεται πρόξενος αγοράζει πλοία, παντρεύεται την Τίνα Λιβανού, την κόρη του μεγαλοεφοπλιστή στη Νέα Υόρκη. Γεννιέται ο Αλέξανδρος. Έπειτα η Χριστίνα.

Αγοράζει μέρος του Μόντε Κάρλο, δημιουργεί την Ολυμπιακή Αεροπορία, γνωρίζει και ερωτεύεται την Κάλλας, χωρίζει από την Ντίνα λόγω μοιχείας, αγοράζει το Σκορπιό, παντρεύεται την Τζάκι, τη γυναίκα του Τζων Κένεντι.

Έπειτα η Λιβανού παντρεύεται τον ορκισμένο εχθρό του Νιάρχο. Σκοτώνεται ο γιος του Αλέξανδρος, ξεκινά η κατακρήμνιση.

Πεθαίνει η Τίνα και κάποτε, στα 1975, καταβεβλημένος, φιγούρα πλέον ολοκληρωτικά τραγική, εμβληματική, σκοτεινός και άρρωστος από οξεία μυασθένεια φεύγει και ο ίδιος, κλείνοντας με πόνο τον συντριπτικό κύκλο της ύπαρξής του.

Μία ζωή όσο εκατό ζωές, γεμάτη, αεικίνητη, εξουθενωτική και τόσο πλήρης, δοσμένη από το Σταμάτη Φασουλή, που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί… μέσα σε τρεις ώρες.

Μία παράσταση που κινείται γρήγορα για να προλάβει όσα μπορεί, σε ένα θέατρο που διαρκώς μεταβάλλεται, για να κατανοήσουμε, να τρέξουμε, να χωθούμε στην τσέπη του σακακιού του, μετακινούμενοι από το ένα μέρος στο άλλο, από τον έναν έρωτα στον άλλο και από τη μία επιχειρηματική συμφωνία στην άλλη ως μέρος του όλου.

Από αυτή την άποψη τα πήγε καλά ο Φασουλής, κρατώντας μας ζωντανούς, ζωηρούς και ανυπόμονους.

Από την πλευρά του ως Ωνάσης ήταν αρκετά καλός, μιας και επρόκειτο για κόντρα ρόλο. Ίσως έπρεπε λίγο ακόμα να αποβάλει την ευγένεια από τα μάτια του, που η οξύτητα και η σκληρή ρητορική της πραγματικότητας του Αρίστου να μην είχε.

Του έλειπε ενδεχομένως η νεύρωση ενός επιχειρηματία τόσο αεικίνητου, που σχεδόν και μόνο από τη διαπεραστικότητα του βλέμματος του, ήταν αδύνατο να αποτυπωθεί, καθώς επίσης και τον ερωτισμό που στηριζόμενος στη δύναμη και την τρέλα απελευθέρωνε τις γυναίκες, σε μία νέα, ανανεωτικά συγκλονιστική ένωση.

Παρόλα ταύτα ήταν μία καλή προσπάθεια.

Από την άλλη η Κάλλας, (Κατερίνα Παπουτσάκη) ήταν πολύ καλή στο ρόλο της ως γυναίκα παραδομένη στη γοητεία τη δύναμη και την ελευθερία που για πρώτη φορά στη ζωή της της χάρισε η σχέση τους.

Η Τζάκι, (Δήμητρα Ματσούκα), καλή και αυτή, αποτυπώσει ορθά την ευγένεια, τη φιλικότητα, το συμφέρον και τον αποστασιοποιημένα σταθερό έρωτα που της πρόσφερε ο Αριστοτέλης.

Ο γιος του, ο νεαρός Δημήτρης Γκοτσόπουλος, σε ένα ρόλο σύντομο μα περιεκτικό, αναφορικά με την ανάγκη του για αποδοχή από τον πατέρα του.

Ο Κώστας Φαλελάκης ως Κώστας Γράτσος, ο καρδιακός φίλος του Ωνάση, σταθερά καλός.

Ο νεαρός Αριστοτέλης στο πρόσωπό του Αγησίλαου Μικελάτου συμπαθής,

ο Μέμος Μπεγνής ως Τζεφ και αυτός καλός στο ρόλο του, καθώς και όλο το υπόλοιπο επιτελείο που κινήθηκε σε μία γραμμή σταθερή και με αξιοπρέπεια δοσμένη.

Τα σκηνικά του Γ. Γαβαλά όχι πολύ πλούσια, με εξαίρεση τη σκηνή του θανάτου του Αλέξανδρου με το κατεστραμμένο αεροπλάνο, μα το θεωρούμε φυσικό, μιας και με την ταχύτητα εξέλιξης της παράστασης μία άλλη εκδοχή δεν θα ήταν πραγματοποιήσιμη. Τα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη για άλλη μία φορά στο πνεύμα της παράστασης, η χορογραφία του Φωκά Ευαγγελινού άρτια, η μουσική του Κωστή Μαραβέγια καίρια, ενώ τέλος οι φωτισμοί του Λευτέρη Παυλόπουλου υπηρέτησαν το θέαμα με διαύγεια.

Εν κατακλείδι μία βιογραφική παράσταση με άρτια σκηνοθεσία και ερμηνείες, που σε κρατά ζωντανό και τις τρεις ώρες που διαρκεί.

Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής

Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς

Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη

Μουσική: Κωστής Μαραβέγιας

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Παύλος Σαχπεκίδης

Φωτογραφίες: Γιώργος Καβαλλιεράκης

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:

Σταμάτης Φασουλής

Δήμητρα Ματσούκα

Κατερίνα Παπουτσάκη

Μέμος Μπεγνής

Ευγενία Δημητροπούλου

Αγησίλαος Μικελάτος

ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΑ:

Πένυ Αγοραστού, Γιάννης Αθητάκης, Θοδωρής Ανθόπουλος, Αρτέμης Γαβριλούκ, Μανώλης Γεραπετρίτης,Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Αριστοτέλης Δελαγραμμάτικας, Δημήτρης Καραμπέτσης, Φώτης Κέπελης, Έμιλυ Λούμπα, Τατιάνα Μελίδου, Νίκος Ντούπης, Βασίλης Πατεμτζής, Δέσποινα Πολυκανδρίτου, Ελένη Ρουσσινού, Τζένη Σκαρλάτου, Νίκος Σταυρακούδης, Κοραλία Τσόγκα, Κώστας Φαλελάκης και Νίκος Χριστοφυλλάκης.