Ο διασημότερος κωμικός της Κύπρου από απόψε κάνει σάτιρα στο Χυτήριο

Ο Λούης Πατσαλίδης, ο διασημότερος κωμικός της Κύπρου που έχει κερδίσει το κοινό μέσω του τηλεοπτικού «Λούης Night Show», οργανώνει την πρώτη του περιοδεία στην Ελλάδα, ξεκινώντας από την Αθήνα και το θέατρο Χυτήριο στις 8 Φεβρουαρίου.

Πρώτη φόρα στην Ελλάδα! Ενώ ξέρουμε ότι την αγαπάς, πώς και άργησες τόσο να μας έρθεις;

Λατρεύω την Ελλάδα, δυο-τρεις φορές τον χρόνο είμαι Ελλάδα, έχω φίλους, συγγενείς, και την έχω γυρίσει από πάνω μέχρι κάτω. Είναι η πρώτη μου φορά με ολοκληρωμένη σόλο παράσταση, έχω κάνει άλλες δύο φορές, η πρώτη ήταν πέρυσι με τον φίλο μου και κορυφαίο στο είδος Γιώργο Χατζηπαύλου, που κάναμε από κοινού μια παράσταση στην Αθήνα, και η δεύτερη ήταν τον περασμένο Μάιο στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κωμωδίας. Ήθελα πρώτα να δοκιμάσω, να δω τι «δουλεύει» και τι όχι και μετά να κάνω τις δικές μου σόλο παραστάσεις.

Υπάρχει όριο στο χιούμορ; Ποια θέματα δεν «αγγίζεις»;

Η σάτιρα ως θεσμός δεν έχει κανένα απολύτως όριο, μπορείς να σατιρίσεις τους πάντες και τα πάντα. Όρια μπαίνουν από αυτόν που κάνει τη σάτιρα. Ως άνθρωπος έχω όρια, το ίδιο και η σάτιρά μου, δεν θα μπορούσα ποτέ να σατιρίσω την αναπηρία, για παράδειγμα.

Με ποιον Έλληνα και με ποιον ξένο κωμικό θέλεις να συνεργαστείς;

Έχω ήδη συνεργαστεί, όπως σας είπα, με τον Γιώργο Χατζηπαύλου, έχω συνεργαστεί με την Ήρα Κατσούδα και αρχές Απριλίου θα κάνω και μια συνεργασία με τον Αντρέα Πασπάτη. Μακάρι να μπορούσα να συνεργαστώ με τον αγαπημένο μου κωμικό, τον Αμερικανό Μπιλ Ένγκβαλ!

Τι μπορεί να σε κάνει να νιώσεις αμηχανία στη σκηνή; Έχεις κάποιο περιστατικό να μοιραστείς μαζί μας;

Έχω κάνει περισσότερες από 600 παραστάσεις στην Κύπρο από το 2006, που ξεκίνησα. Ευτυχώς, μέχρι σήμερα δεν έχω νιώσει αμηχανία στη σκηνή. Είμαι τυχερός σε αυτό το κομμάτι, ίσως γιατί δουλεύω πάρα πολύ ένα κείμενο πριν το παρουσιάσω.

Πώς καταφέρνεις να ξεπερνάς τις προσωπικές σου δυσκολίες (όταν υπάρχουν) και να ανεβαίνεις στη σκηνή;

Ως σύζυγος και πατέρας δύο μικρών τεράτων, υπάρχουν στιγμές που μπορεί να πάω σε παράσταση και να είμαι θυμωμένος, στενοχωρημένος, κουρασμένος κ.λπ. κ.λπ. κ.λπ., αλλά όταν ανεβαίνεις στη σκηνή, με κάποιον μαγικό τρόπο όλα μπαίνουν στην άκρη, είσαι στον δικό σου μαγικό κόσμο, είσαι εσύ και το κοινό και το μόνο που σκέφτεσαι εκείνη την ώρα είναι το πώς θα κάνεις τον κόσμο να περάσει καλά – δεν τον αφορά το δικό μου πρόβλημα, άσε που πολλές φορές διακωμωδώ κάτι που νιώθω ή έχω εκείνη την ώρα στη σκηνή κι έτσι το ξεπερνώ πιο εύκολα. Έτυχε σε πρόσφατη παράσταση να έχω τσακωθεί με τη γυναίκα μου και να είναι με παρέα στο κοινό, και να βγω και να πω «λοιπόν, ακούστε τι έγινε…» και να περιγράψω τη σκηνή, και ο κόσμος να έχει λυθεί στα γέλια, το ίδιο και η γυναίκα μου βέβαια. Δεν ρώτησα ποτέ όμως αν πραγματικά γέλασε γιατί της άρεσε, το άφησα να περάσει.

Παρουσιάζεις και μια πολύ πετυχημένη εκπομπή στην Κύπρο. Έχεις ενσωματώσει και το stand-up σε αυτήν;

Ναι, όταν μου ζήτησαν να παρουσιάσω μια ψυχαγωγική εκπομπή στην τηλεόραση, είχα βάλει ως όρο ότι η βάση της θα ήταν το stand-up, εξάλλου είμαι stand-up comedian, δεν είμαι ούτε παρουσιαστής ούτε δημοσιογράφος, οπότε έπρεπε να βάλω τον Λούη μέσα, και ο μόνος τρόπος ήταν αυτός. Στην αρχή ήταν λίγο περίεργο, γιατί και ο κόσμος δεν ήταν εξοικειωμένος με το άθλημα.

Εκτός από τις πολύ καλές κριτικές που έχεις δεχτεί, θα υπάρχουν και κάποιες αρνητικές. Πώς τις αντιμετωπίζεις;

Ειδικά στην αρχή, μόνο κακές! Τίποτα, οι κριτικές είναι καλοδεχούμενες, κρατώ την ουσία και με προβληματίζουν και δεν σου κρύβω ότι μέσα από μια κακή κριτική μπορείς να βελτιώσεις τον εαυτό σου και τη δουλειά σου. Νοουμένου βέβαια ότι η κακή κριτική δεν γίνεται επί σκοπού, γιατί υπήρξαν και τέτοιες.

Πηγαίνεις σε παραστάσεις άλλων κωμικών;

Εννοείται, ειδικά στην Ελλάδα! Ακόμα και Αγγλία έχω ταξιδέψει για να δω παραστάσεις.

Τι είναι αυτό που αγαπάς και τι αυτό που σε εκνευρίζει στη δουλειά σου;

Αγαπώ πάρα πολύ την αγάπη που εισπράττω από τον κόσμο, είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση για μένα αυτό το πράγμα και δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Με εκνευρίζει όταν ακούω από κάποιους να λένε «σιγά τη δουλειά, κρατά ένα μικρόφωνο και λέει ανέκδοτα στον κόσμο!». Δεν λέμε ανέκδοτα στον κόσμο και δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα για δύο και τρεις ώρες να κρατάς το ενδιαφέρον και να κάνεις 300 άτομα να γελούν και να περνούν καλά.