Αφιέρωμα στον Σαίξπηρ στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση
ΛΕΞΕΙΣ & ΣΚΕΨΕΙΣ
Διαβάστε περισσότερα:
Η Φιόνα Μπένσον γεννήθηκε το 1978 στο Ρόουτον, στην κομητεία Γουιλσάιρ της Αγγλίας. Ξεκίνησε να γεμίζει με ποιήματα τα σημειωματάριά της στα δεκαεπτά της, όταν έμαθε πως κάποιος γνωστός της έγραφε ποίηση. Ξαφνικά η ποίηση «έμοιαζε επιτρεπτή και εφικτή». Την ίδια εποχή ανακαλύπτει τον Σέιμους Χίνι, τη Σύλβια Πλαθ και την Έμιλι Ντίκινσον. Παρόλο που σκεφτόταν να γίνει ηθοποιός ή δικηγόρος, όπως λέει η ίδια, σταδιακά «εθίστηκε» στην ποίηση. Το 2006 η Μπένσον τιμήθηκε με τα βραβεία Eric Gregory και Faber New Poets.
Ruth Padel
Η Ρουθ Παντέλ είναι Βρετανίδα ποιήτρια, μυθιστοριογράφος, κριτικός και δοκιμιογράφος, με ενεργή παρουσία στο κίνημα προστασίας της φύσης, καθώς και η πρώτη φιλοξενούμενη Συγγραφέας (Writer in Residence) της Βασιλικής Όπερας στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου. Διδάσκει ποίηση στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και έχει δημοσιεύσει εννέα ποιητικές συλλογές, ένα μυθιστόρημα και οχτώ μη-λογοτεχνικά βιβλία, μεταξύ αυτών και τρία για την ανάγνωση της ποίησης. Το τελευταίο της βιβλίο, The Mara Crossing/ ON MIGRATION, είναι ένας στοχασμός πάνω στη μετανάστευση, στην πεζογραφία και την ποίηση. Ανάμεσα στις διακρίσεις που έχει λάβει ξεχωρίζουν το πρώτο βραβείο στον Εθνικό Διαγωνισμό Ποίησης της Μεγάλης Βρετανίας, ένα βραβείο Cholmondeley της Εταιρείας Συγγραφέων, ένα βραβείο Συγγραφέων του Συμβουλίου Τεχνών της Αγγλίας και ένα βραβείο Darwin Now Research του Βρετανικού Συμβουλίου για το μυθιστόρημά της, Where the Serpent Lives. Είναι Εταίρος της Βασιλικής Φιλολογικής Εταιρείας, μέλος της Εταιρείας Φυσικής Ιστορίας της Βομβάης (Ινδίας), πρέσβειρα στα Νέα Δίκτυα για τη Φύση, πατρόνα της οργάνωσης 21st-Century Tiger (για την προστασία της τίγρης) και μέλος του συμβουλίου της Ζωολογικής Εταιρείας του Λονδίνου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Σπούδασε φιλολογία στις ΗΠΑ και στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει δημοσιεύσει ποίηση, δοκίμια και ποιητικές μεταφράσεις (Έμιλυ Ντίκινσον, Σονέτα του Σαίξπηρ κ.ά.). Έχει μεταφράσει για το θέατρο τις Ευτυχισμένες μέρες του Σαμουήλ Μπέκετ και τα έργα του Σαίξπηρ Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Βασιλιάς Ληρ, Οθέλλος, Περικλής, Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας και Άμλετ. Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από τον Νίκο Ξυδάκη, τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, τον Γιώργο Χριστιανάκη, τα Διάφανα Κρίνα κ.ά. Εργάζεται στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ), όπου από το 1999 κατέχει τη θέση του διευθυντή. Διδάσκει το μάθημα της λογοτεχνίας στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είναι μέλος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος και από το 2015 επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Η είσοδος είναι δωρεάν και τηρείται σειρά προτεραιότητας.
ΘΕΑΤΡΟ
Άμλετ / 16-18 Δεκεμβρίου 2016 | 19:00 | Μικρή Σκηνή. http://www.sgt.gr/gre/SPG1790/
Σε μια παράσταση μεταξύ queer και punk, ο εκθαμβωτικός ερμηνευτής και ηλεκτρονικός μουσικός Julian Meding αναμειγνύει τη δική του βιογραφία με αυτήν ενός σύγχρονου Άμλετ, σε μια διαμαρτυρία κατά της πραγματικότητας.
Ο Μπόρις Νίκιτιν (γενν. 1979) είναι θεατρικός σκηνοθέτης, συγγραφέας και καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ It’s the Real Thing – Basler Dokumentartage, με έδρα τη Βασιλεία. Σπούδασε στο Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Θεατρικών Σπουδών, στο Γκίσεν της Γερμανίας, όπου είχε καθηγητές κορυφαίους καλλιτέχνες, όπως τον δραματουργό και σκηνοθέτη René Pollesch, αλλά και δημιουργούς από τις σπουδαίες θεατρικές ομάδες Rimini Protokoll και She She Pop.
Ο Νίκιτιν παίζει με τα όρια της περφόρμανς, του θεάτρου και της πραγματικότητας, αλλά και της πρόσληψης από το κοινό. Στα έργα του, η ίδια η διαδικασία της υποκριτικής τέχνης αποτελεί ένα θέμα προς αναζήτηση. Σε ορισμένα πρότζεκτ ακολουθεί μια επιστημονική προσέγγιση, όπως για παράδειγμα στο Universal Export, που έχει να κάνει με τη νευρολογία, ή στον Βόυτσεκ, που ανοίγει ένα διάλογο για την πνευματική ιδιοκτησία και ικανότητα.
Ο Νίκιτιν έχει την αρχική ιδέα των περφόρμανς, τις οποίες αναπτύσσει σε συνεργασία με τους περφόρμερ-ηθοποιούς. Η προσωπικότητα του περφόρμερ είναι στο κέντρο των έργων του.
Ο Νίκιτιν, όμως, φτιάχνει ο ίδιος και το σκηνικό χώρο των έργων του, που θεωρούνται εγκαταστάσεις στο χώρο και όχι σκηνογραφίες. Πρόσφατα πρότζεκτ του: Also the Real Thing (2014, Νέο Δελχί), Sänger ohne Schatten (2014, Ruhrtriennale), The Joburg Auditions (2014, Γιοχάνεσμπουργκ), φεστιβάλ It's The Real Thing – Basler Dokumentartage 15 (2015, Βασιλεία) και Sonnett 20 (2015, Ζυρίχη).
Διαβάστε περισσότερα:
«Είναι ένα βράδυ που μας κρατάει επειδή μας κάνει να ταλαντευόμαστε. Ο Μπόρις Νίκιτιν, όπως ελάχιστοι άλλοι, ωθεί το σύγχρονο θέατρο σε ένα κρίσιμο σημείο.» – Theater heute
«Σπούδασα θέατρο στο Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Θεατρικών Σπουδών του Γκίσεν. Αυτή είναι μια μικρή, άσχημη και βαρετή πόλη της Γερμανίας. Υπάρχει ένας μύθος ότι αυτή η πόλη έχει τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών νέων σπουδαστών. Αυτές λοιπόν είναι οι καταλληλότερες συνθήκες για να κάνει κανείς τέχνη.
Το να δουλεύεις είναι μια διέξοδος από τη βαρεμάρα και την κατάθλιψη της πόλης. Το Ινστιτούτο είχε ένα θεατρικό χώρο, ένα στούντιο για ήχο και ένα για βίντεο, με εξοπλισμό για περίπου 80 σπουδαστές. Το καλό ήταν ότι οι ίδιοι οι σπουδαστές χειρίζονταν τον εξοπλισμό και τις εγκαταστάσεις. Κρεμούσα προβολείς και έφτιαχνα τους δικούς μου φωτισμούς, ορισμένες φορές έπαιζα ο ίδιος. Δεν υπήρχαν ηθοποιοί με τους οποίους μπορούσες να δουλέψεις.
Επομένως, έπρεπε να εφεύρεις τις δικές σου λύσεις, τη δική σου φόρμα και αυτό σε απέτρεπε από το να κάνεις ερασιτεχνικές παραστάσεις Σαίξπηρ που κανείς δεν έχει ανάγκη. Έπρεπε να εφεύρεις άλλες στρατηγικές, όπως το θέατρο-ντοκουμέντο, εγκαταστάσεις, πολύωρες περφόρμανς. Μου πήρε 5 χρόνια να βρω το δικό μου στίγμα στο θέατρο. Πέρασα 7 χρόνια στο Γκίσεν και ήταν τέλεια.» – Μπόρις Νίκιτιν
«Τα περισσότερα από τα πρότζεκτ μου έχουν ως κεντρική θεματική την κατασκευή της πραγματικότητας και της ταυτότητας. Αυτό μάλλον έχει άμεση σχέση με το υβριδικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα, όντας ένας ομοφυλόφιλος Ρωσο-Σλοβακο-Γαλλο-Ελβετο-Εβραιο-Χριστιανός καλλιτέχνης!
Εάν δεν έχεις καθαρότητα στο μυαλό ή στην ψυχή σου, η καθαρότητα που προσποιείται ο κόσμος που σε περιβάλλει φαίνεται αμέσως πλαστή. Και αυτή είναι πιθανόν η βάση κάθε απελευθερωτικού κινήματος: η συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος γύρω σου είναι ψεύτικος. Αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις τις δικές σου επιλογές.» – Μπόρις Νίκιτιν
ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ
Άραγε, πόσο δύσκολο είναι να αποστηθίσει κανείς ένα σονέτο; Θέλετε να δοκιμάσετε;
Το By Heart, που παρουσιάζεται στη Στέγη από 16 έως 18 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο του αφιερώματος για τα 400 χρόνια από το θάνατο του Σαίξπηρ, είναι μια παράσταση για τη σημασία της μετάδοσης της γνώσης, για τη διακίνηση λέξεων και ιδεών χωρίς οπτική πρόσληψη, κάτι που μόνο η απομνημόνευση ενός κειμένου μπορεί να εξασφαλίσει. Είναι για την ασφαλή κρυψώνα που πάντα βρίσκουν στο μυαλό και την καρδιά μας κάποια απαγορευμένα κείμενα· μια εγγύηση πολιτισμού ακόμη και στους πιο βάρβαρους και δύσκολους καιρούς. Και όπως είχε πει ο Τζωρτζ Στάινερ: «Όταν 10 άνθρωποι αποστηθίσουν ένα ποίημα, δεν υπάρχει πια τίποτα που μπορεί να κάνει η KGB, η CIA ή η Γκεστάπο. Το ποίημα θα επιβιώσει.»
Στην παράσταση χρησιμοποιείται το Σονέτο 30 από το βιβλίο Τα Σονέτα των εκδόσεων Gutenberg, σε μετάφραση της Λένιας Ζαφειροπούλου.