Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγουν το όνομα του αρχηγού... - Free Sunday
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγουν το όνομα του αρχηγού...

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγουν το όνομα του αρχηγού...

Τον Ευκλείδη Τσακαλώτο επανέφερε στο προσκήνιο η δυσαρέσκεια που προκάλεσε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ο τρόπος με τον οποίο η ηγεσία του κόμματος, δηλαδή ο κ. Τσιπρας, διαχειρίστηκε το νομοσχέδιο Χατζηδάκη για τις εργασιακές σχέσεις.

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών ανέλαβε (αυτοβούλως;) να απαντήσει σε όσους έκαναν την ίδια παρατήρηση ακριβώς που είχε κάνει στις δηλώσεις του μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης. Πώς είναι δυνατόν να καταψηφίζει το κόμμα λιγότερα από τα μισά άρθρα ενός νομοσχεδίου (53 από τα 128, για την ακρίβεια) του οποίου είχε ζητήσει την απόσυρση, είχε προβάλει ενστάσεις αντισυνταγματικότητας και διαδήλωνε με τα συνδικάτα που υποστήριζαν ότι «δεν διορθώνεται»;

«Μαζί με αυτά τα άρθρα όμως, όντως βάλανε και θετικές διατάξεις. 55 για την ακρίβεια. Διατάξεις που ήταν ευρωπαϊκές οδηγίες, διατάξεις που αφορούσαν την προστασία από τη σεξουαλική παρενόχληση, τον βιασμό και τη βία στον χώρο εργασίας κ.λπ.», ανέφερε ο κ. Τσακαλώτος σε άρθρο του στο left.gr, στο οποίο παρουσίαζε και υπερασπιζόταν τη γραμμή της θεσμικής επικοινωνίας με τη ΝΔ, της οποίας πάντα ήταν θιασώτης, όπως του αναγνώριζε ανέκαθεν και το σημερινό κυβερνητικό κόμμα.

Όμως, εκείνο το οποίο ήταν ευκρινές διά γυμνού οφθαλμού ήταν ότι ο πρώην υπουργός Οικονομικών απέφυγε κάθε αναφορά στο πρόσωπο του αρχηγού του κόμματος.

 

Αν ήμουν υπουργός

Ο κ. Τσακαλώτος δεν ήταν το μόνο στέλεχος του κόμματος που μια μέρα μετά την ολοκλήρωση της, κατά τον κ. Τσίπρα, «μητέρας όλων των μαχών», απέφυγε να αναφέρει το όνομα του αρχηγού.

Ο κ. Παύλος Πολάκης απάντησε μόνος του στον υφυπουργό Παρά τω Πρωθυπουργώ, Άκη Σκέρτσο, ο οποίος είχε πει:

«Ας σταθούμε λίγο κι ας σκεφθούμε πώς θα πήγαινε η εθνική εμβολιαστική εκστρατεία, αν στη θέση του υπουργού Υγείας είχαμε έναν αρνητή του εμβολιασμού κατά του COVID».

Απαντώντας στον κ. Σκέρτσο, ο βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ, ανέλυσε την προσωπική του στρατηγική λέγοντας τι θα έκανε «αν θα ήταν υπουργός Υγείας», χωρίς καμία αναφορά στον ΣΥΡΙΖΑ, στο πρόγραμμα υγείας του κόμματος αλλά και στον πρόεδρό του.

Ο γεννημένος το 1965, Παύλος Πολάκης, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να εμβολιαστεί εδώ και τρεις μήνες, δήλωσε δημόσια ότι δεν έχει εμβολιαστεί: 

«Όχι μέχρι στιγμής, θα αποφασίσω τον Σεπτέμβρη - Οκτώβρη, με βάση τις μεταλλάξεις και τις επιπλοκές, τι και ποιο θα κάνω. Τώρα δεν έχει νόημα», απάντησε ο κ. Πολάκης σε πολίτη που τον ρώτησε στο Facebook.

Η παρέμβαση του κ. Πολάκη για τα εμβόλια ενεργοποίησε και άλλα αριστερά αντανακλαστικά στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως του διευθυντή του γραφείου του Νίκου Φίλη, Τάκη Κατσαρού, ο οποίος του καταλόγισε ότι έχυσε την καρδάρα με το γάλα που είχε γεμίσει η απεργία:

«Γεμάτη η καρδάρα χθες. Εντάξει, Παύλο, την έχυσες αρκετά. Φτάνει, λεβέντη μου!» έγραψε.

Όμως ο «αψύς Κρητικός» εξακολουθεί να έχει υποστηρικτές στο περιβάλλον του προέδρου, όπως τον κ. Θανάση Καρτερό, ο οποίος, όπως έγραψε στην «Αυγή», όχι μόνο δεν πτοείται από τις επιθέσεις κατά του Πολάκη, αλλά έχει σε υπόληψη και την αισθητική του:

«Θα του κόψουμε και την καλημέρα του Τσίπρα, αν δεν βάλει τον Πολάκη με εθελοντές Κρητικούς να ξανα-ανακαινίσουν το Μαξίμου, όταν έρθει η ώρα…», έγραψε ο κ. Καρτερός σε επιφυλλίδα που ασχολιόταν με το αγαπημένο του θέμα, την κα Μαρέβα Μητσοτάκη.

 

Συνδικαλιστές χωρίς κρατική προστασία

«Τουλάχιστον αυτός, είχε βρει μια αράδα να γράψει και το όνομα του Τσίπρα», σχολίαζε παλιός συνδικαλιστής της Αριστεράς, ο οποίος χαρακτήριζε μείζονα ήττα την άμεση υποχώρηση της συνδικαλιστικής ηγεσίας, μπροστά στην πίεση που δημιούργησε η απεργία «εν μέσω Πανελληνίων», αλλά μετά την αναγγελία της κας Κεραμέως ότι θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη.

Παραδοσιακά, τα συνδικαλιστικά στελέχη είχαν μια επιρροή σε κύκλους της κοινωνίας, που ήταν χρήσιμη ακόμη και ως εκλογικός μηχανισμός σε υποψηφίους στις εκλογές.

Όμως, τώρα η κοινωνική παράμετρος που βάζει το νομοσχέδιο που είναι ήδη νόμος, δηλαδή η υποχρέωση που θα έχουν τα συνδικάτα να μην αναστατώνουν την καθημερινότητα των πολιτών σε κρίσιμους τομείς, θεωρείται ότι θα αποδυναμώσει αυτήν την ισχύ.

Παραδείγματος χάριν, η «ελάχιστη εγγυημένη υπηρεσία 33% σε κλάδους κοινής ωφέλειας κατά τη διάρκεια της απεργίας», που δεν θα αφήνει την Αθήνα χωρίς μέτρο, είναι προφανές ότι αποδυναμώνει την επιρροή των συνδικαλιστών στη διοίκηση.

Αλλά πώς θα μπορέσει να σταθεί για παράδειγμα μια απεργία στα πλοία, η οποία έχει κηρυχθεί παράνομη με δικαστική απόφαση αλλά επιβάλλεται με την κατάληψη των καταπελτών στα πλοία από αλληλέγγυους ή στελέχη του ΠΑΜΕ, τώρα που η περιφρούρηση απαγορεύεται;

Μια πρόγευση δημιουργήθηκε στην απεργία των ναυτών που, μετά από την πίεση των επιβατών, τελικά μετατράπηκε σε στάση εργασίας στις 3 Ιουνίου, ενώ νομικοί κύκλοι επισημαίνουν αυτό που η Ένωση της Ακτοπλοΐας ανέφερε στην επιστολή της στον πρωθυπουργό τον Οκτώβριο του 2019, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν καν απεργοί στον χώρο των ναυτεργατών.

Με τον νέο νόμο, η συνδικαλιστική ηγεσία, έλεγαν συνδικαλιστικά στελέχη, πιθανόν πολύ σύντομα να χρειαστεί να τους διαψεύσει.

Πάντως, εκείνο το οποίο έχει αποδυναμώσει την επιρροή των συνδικάτων είναι οι αποκρατικοποιήσεις, οι οποίες στέρησαν τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ. Στη δεκαετία του 1990, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ ή στον ΟΤΕ εξέλεγαν βουλευτή στα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ.

Σήμερα τα ισχυρά συνδικάτα, π.χ. στον χώρο των μεταφορών, πρέπει να αντιμετωπίσουν τη συνύπαρξή τους με τους προερχόμενους από τα ΚΤΕΛ συναδέλφους τους, ενώ μια σειρά εταιρειών βρίσκονται στα πρόθυρα της αποκρατικοποίησης και θέλουν να δείξουν «ένα καλό πρόσωπο» στους πιθανούς νέους ιδιοκτήτες.

Το ζήτημα δεν είναι αν ο Τσίπρας υποσχέθηκε στους συνδικαλιστές ότι θα καταργήσει τον νόμο, «όταν έλθει η ώρα», που λέει ο Καρτερός, αλλά αν τότε βρει κάποιον από αυτούς που σήμερα κάνουν συνδικαλισμό με την κρατική προστασία που τους εξασφάλιζε το σημερινό πλαίσιο, έλεγαν συνδικαλιστικά στελέχη, τα οποία παρέπεμπαν σε αυτό το οποίο είπε στη Βουλή ο κ. Χατζηδάκης, σύμφωνα με τον οποίο «τα συνδικάτα υπάρχουν για να υπηρετούν τους εργαζόμενους κι όχι οι εργαζόμενοι τα συνδικάτα!».