Υπουργοί που χόρευαν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ χτυπούσε τα νταούλια στη Θεσσαλονίκη

«Όποιος κι αν είναι ο ένοχος θα πρέπει να πληρώσει χωρίς δεύτερη κουβέντα», είχε πει ο υπουργός προστασίας του Πολίτη, Τάκης Θεοδωρικακος, στις 19 Ιανουαρίου, όταν επισκέφθηκε το Αστυνομικό Τμήμα του Λευκού Πύργου για να ενημερωθεί για τις έρευνες για την καταγγελία που μια νεαρή γυναίκα είχε κάνει λέγοντας ότι βιάστηκε σε πενταστερο ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης.

Η αναφορική αντωνυμία στην αρχή ήταν προειδοποιητική. Ο υπουργός μας καθησύχαζε ότι οι κατηγορούμενοι δεν θα τύχουν καμίας ευεργετικής συμπεριφοράς επειδή είναι μελη εξαιρετικά πλουσίων οικογένειών και με πολιτική επιρροή. Η αλήθεια είναι ότι το προφίλ τους ήταν ελιτίστικο και μάλλον δεξιό αλλά η εργατική τάξη είχε βρει τον προστάτη της. Και το έγκλημα τον αμείλικτο διώκτη του.

Βεβαίως ο υπουργός δεν είχε πει τίποτε λαθος. Έπαιξε αριστοτεχνικα με τους  συμβολισμούς. Διότι άλλωστε τι είναι πολιτική; Η διαχείριση των συμβολισμών, όπως είχε πει ο Φρανσουά Μιτεράν και ο υπουργός πήρε άριστα. Politically perfect, κι όχι απλώς correct. Ειδικά όταν γνωστοί φίλοι του κυβερνώντος κόμματος στη Θεσσαλονίκη, επικρατούσαν δημοσίως Με αναρτήσεις τους, το σενάριο, η μητσοτακικη πλευρά της κυβέρνησης, η οποία διεκδικεί τον σταυρό των ψηφοφόρων της ΝΔ, αισθάνθηκε να έχει βρει μια ατζέντα η οποία να της δώσει ακροατήριο και υποστήριξη. Η ευαισθησία για την προστασία των γυναικών και των ζώων δίνει τη δυνατότητα για σημαντικά αποτυπώματα διαφοροποιημένης παρουσιας στο εκλογικό ακροατήριο του Μητσοτάκη. Οι κοινωνικές μειονότητες χρειαζονται δικούς τους ανθρώπους.

Μόνο ένα λάθος είχε κάνει ο Υπουργός.

Δεν υπήρχε έγκλημα.

Αλλά τι να κάνει κι αυτός όταν όλα τα μέσα ενημέρωσης αποκάλυπταν ανατριχιαστικές λεπτομέρειες του εγκλήματος.  

Πλούσιοι γόνοι από την Ελλάδα και την Κύπρο, πενταστερη πολυτέλεια κι αφελείς νεάνιδες που αγοράζουν την καλοπέραση του πουλώντας το κορμί τους. Μόνο το ρεμαλι της Φωκίωνος Νέγρη έλειπε. Που να ξέρει αυτός ότι δεν είχε γίνει; Έπρεπε να είχε ρωτήσει τον Άλκη Γιαννακά;

Αλλά ο υπουργός είχε διαβεβαιώσει ότι «η έρευνα είναι πολύ σοβαρή και είμαστε αποφασισμένοι να φτάσει μέχρι το τέλος». Κι η έρευνα εψαχνε και μαστροπεια και διάφοροι ηλίθιοι ενέπλεξαν το μισό πολιτικό προσωπικό της Κύπρου, στην οποία έχει ρίζες, εις των τότε εμπλεκομένων επιχειρηματιών.

Έκτοτε πέρασαν τέσσερις μήνες και η πολύ σοβαρή έρευνα, αστυνομική και δικαστική, κατέληξε ότι δεν υπήρχε έγκλημα.

Η καταγγελία λέει η εισαγγελέας στην πρόταση της στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ήταν ψευδής και ζητά από την καταγγελουσα να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα ενώ ούτε για την ερευνώμενη μαστροπεία προέκυψε κάτι.

Όταν όμως έγινε γνωστή η πρόταση της εισαγγελέως, ο υπουργός σιωπησε διότι το αποτέλεσμα της έρευνας δεν άφηνε χώρο για πολιτική εκμετάλλευση. Αν δεν υπάρχει έγκλημα από τι να προστατευθεί ο αδύναμος;

Βέβαια, o κ.Θεοδωρικακος δεν ήταν ο μόνος. Όταν έγινε η καταγγελία, η επί του πολιτισμού ομόλογός του, η κυρία Μενδώνη, απαντώντας στον ΣΥΡΙΖΑ, μας ενημέρωσε ότι η δωρεά του Κοινωφελούς Ιδρύματος «International Foundation for Greece», στο Διοικητικό Συμβούλιο του οποίου συμμετείχε ως μέλος, ένας από τους δύο καταγγελομενους, ανακλήθηκε.

Στις 31 Δεκεμβρίου, μια ημέρα πριν τον καταγγελθέντα  βιασμό δημοσιεύθηκε, σε ΦΕΚ, δεκαοκτώ ημέρες μετά ανακοινώθηκε η ανάκληση που θα δημοσιευόταν σε άλλο ΦΕΚ.

Το ίδρυμα είχε αναλάβει την «εκπόνηση στρατηγικού σχεδίου Ολοκληρωμένης Διαχείρισης του Αρχαιολογικού Χώρου Δήλου και Μελέτης για την ανέγερση του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Δήλου», «προς το σκοπό δωρεάς της προς το Ελληνικό Δημόσιο».

Η κυρία Μενδώνη είχε ανταποκριθει πλήρως στο αίτημα της τομεαρχου πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ, Σίας Αναγνωστοπούλου, «να ανακαλέσει άμεσα τη «χορηγία» και να διακόψει κάθε είδους συνεργασία με το εν λόγω Ίδρυμα, μέχρι να διαλευκανθεί η υπόθεση». 

Υπάρχει βέβαια το ενδεχόμενο, οι δύο Υπουργοί να περιμένουν να μιλήσουν αφού εκδοθεί το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών. Και πολύ καλά θα κάνουν. 

Πολύ καλύτερα θα είχαν κάνει αν πριν 4 μήνες, περίμεναν πριν χορέψουν στα νταούλια του ΣΥΡΙΖΑ. 

Ίσως να περιμένουν και γιατί υπάρχει στο θεμα και μια οικονομική διάσταση που έχει να κάνει με δημόσιες συμβάσεις.