«Μέριμνα» για παιδιά με σοβαρές ασθένειες

Κανένας γονιός δεν πρέπει να χάνει το παιδί του. Όμως όταν συμβαίνει αυτό που είναι κόντρα στους φυσικούς νόμους, από κάπου πρέπει να πιαστείς για να μην πέσεις. Πρέπει να μείνεις όρθιος. Να είσαι εκεί να παίξεις με το άρρωστο παιδί σου, να του κρατήσεις το χέρι, να του πεις καληνύχτα. Κάθε χρόνο η οργάνωση «Μέριμνα» με τα δύο Συμβουλευτικά Κέντρα Στήριξης στο Πένθος, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, που διαθέτει και την Υπηρεσία Παιδιατρικής Ανακουφιστικής Φροντίδας στο Σπίτι για τις οικογένειες της Αττικής κρατά όρθιες 550 οικογένειες, που αξιοποιούν τις ψυχολογικές υπηρεσίες στήριξης στο πένθος.

Επίσης, στηρίζει 130 σχολεία, που δέχονται συμβουλευτικές υπηρεσίες σε περιπτώσεις απώλειας, και γίνεται βράχος για να ακουμπήσουν και φάρος για να ενημερωθούν 270 γονείς, εκπαιδευτικοί και ψυχολόγοι, που στηρίζονται μέσω της τηλεφωνικής γραμμής στήριξης. Εδώ και 22 χρόνια που λειτουργεί, η «Μέριμνα» έχει προσφέρει υπηρεσίες σε 50.000 παιδιά και οικογένειες, έχει διοργανώσει 6 πανελλήνια συνέδρια, 350 ημερίδες και σεμινάρια και περισσότερες από 1.000 ομιλίες. Επίσης, έχει επιμορφώσει 4.000 εκπαιδευτικούς και 400 επαγγελματίες υγείας και έχει υλοποιήσει ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις σε σχολικές και ευρύτερες κοινότητες μετά από καταστροφικά ή τραυματικά γεγονότα. Το σημαντικότερο έργο της «Μέριμνας» είναι η προσφορά δωρεάν ανακουφιστικής φροντίδας στο σπίτι σε οικογένειες παιδιών και εφήβων που κατοικούν στην Αττική, σε συνεργασία με όλα τα δημόσια παιδιατρικά νοσοκομεία.

Η ανακουφιστική φροντίδα περιλαμβάνει την ιατρονοσηλευτική φροντίδα σε παιδιά, εφήβους και νέους που πάσχουν από μια απειλητική για τη ζωή τους ασθένεια ή κατάσταση υγείας εξαιτίας της οποίας μπορεί να πεθάνουν και την ψυχοκοινωνική φροντίδα τόσο των ίδιων των άρρωστων παιδιών και εφήβων όσο και των μελών της οικογένειας και όσων έχουν μια σημαντική θέση στη ζωή τους (π.χ. συμμαθητές, δάσκαλοι). Ανακουφιστική φροντίδα στο σπίτι σημαίνει διατήρηση των φυσιολογικής ζωής για τους μικρούς ασθενείς. Τα παιδιά θέλουν να ζήσουν σαν παιδιά και να «φύγουν» έχοντας γύρω τους τα αγαπημένα τους πρόσωπα, στο οικείο περιβάλλον του σπιτιού τους και όχι σε ένα απρόσωπο δωμάτιο νοσοκομείου. Ο Παναγιώτης διαγνώστηκε με όγκο εγκεφάλου σε ηλικία 6 ετών. Παρά τις αλλεπάλληλες θεραπείες, σήμερα ο όγκος του μοιάζει με τη «λερναία ύδρα». Όπως λέει ο ίδιος, «φαίνεται πως ο όγκος με αγαπάει πολύ και δεν θέλει να φύγει». Αναφερόμενοι στις υπηρεσίες της «Μέριμνας», οι γονείς του λένε: «Ξαφνικά έχουμε και νοσηλεύτρια και γιατρό και ψυχολόγο και, το βασικότερο, ανθρώπους. Πήραμε απάντηση στις προσευχές μας».