Κίνδυνος υγειονομικού αποκλεισμού της Ελλάδας

Με τα νέα μέτρα που προωθεί το υπουργείο Υγείας και συγκεκριμένα την επιβολή επιπλέον 25% rebate στα νέα φάρμακα για τρία χρόνια ως τέλος ένταξης στη θετική λίστα και την καθυστέρηση της ένταξής τους στη θετική λίστα (αποζημίωσης) να εκτοξεύεται στην τριετία, δημιουργούνται πρόσθετα εμπόδια στην πρόσβαση των ασθενών στη θεραπεία. 

Είναι προφανές ότι με τους κανόνες αυτούς δεν θα μπορούν να κυκλοφορήσουν νέα φάρμακα στη χώρα μας στα επόμενα χρόνια, με συνέπεια οι ήδη επιβαρυμένοι υγειονομικά Έλληνες ασθενείς να μην μπορούν να ελπίζουν σε βελτίωση του υγειονομικού τους επιπέδου. 

Εφόσον οι Έλληνες στερηθούν τα καινοτόμα φάρμακα, δεν θα μπορούν να ελπίζουν στην αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσής τους. Χαρακτηριστικά, δημοσιευμένες μελέτες έδειξαν ότι τα νέα φάρμακα μεταξύ 1995 και 2010 πρόσθεσαν 11 μήνες ζωής σε κάθε Έλληνα, ενώ μείωσαν τις ημέρες νοσηλείας κατά 2,2% ετησίως, προσφέροντας μακροπρόθεσμα σε εξοικονόμηση των δαπανών υγείας. Η πολιτική υγείας εστιάστηκε στη μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης μόνο και όχι στην εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στον τομέα υγείας που θα επέτρεπαν στο σύστημα υγείας να θεραπεύσει περισσότερους ασθενείς με λιγότερους πόρους. 

Τα τελευταία χρόνια ο μοναδικός στόχος μείωσης της δημόσιας δαπάνης για τη φαρμακευτική περίθαλψη επιτεύχθηκε μέσω της μεταφοράς του βάρους της χρηματοδότησης από τον ΕΟΠΥΥ και το υπουργείο Υγείας στη βιομηχανία και τους ασθενείς.

Ειδικά η φαρμακευτική βιομηχανία υποχρεώθηκε σε πλήθος εξοντωτικών εκπτώσεων για κάθε σκεύασμα, οι οποίες συνολικά αθροίζονται για το 2016 σε πλέον των 300 εκατ. ευρώ για το σύνολο της βιομηχανίας. Επιπλέον, οι φαρμακευτικές βιομηχανίες είναι υποχρεωμένες να καταβάλλουν πλήρως το ποσό της υπέρβασης του στόχου της φαρμακευτικής δαπάνης, υπέρβαση που το 2016 ξεπέρασε τα 420 εκατ. ευρώ για τη δαπάνη του ΕΟΠΥΥ και τα 280 εκατ. ευρώ για τη δαπάνη των νοσοκομείων. Δηλαδή, ενώ ο ΕΟΠΥΥ και το υπουργείο Υγείας καταβάλλουν 2,5 δισ. ευρώ για τη φαρμακευτική περίθαλψη, η βιομηχανία καταβάλλει και αυτή άνω του 1 δισ. ευρώ ετησίως, με την επιβάρυνση για μια φαρμακευτική εταιρεία να αγγίζει το 43% ετησίως.

Αλώβητοι δεν βγήκαν ούτε οι ασφαλισμένοι, καθώς μεγάλο μέρος της φαρμακευτικής δαπάνης μεταφέρθηκε και στους χρόνια πάσχοντες, με την ιδιωτική συνδρομή στη φαρμακευτική περίθαλψη να φτάνει κι αυτή το 1 δισ. ευρώ για το 2016 (περίπου 750 εκατ. ευρώ η συμμετοχή των ασθενών στην αποζημιούμενη περίθαλψη συν 250 εκατ. ευρώ τα φάρμακα που αγοράζονται ιδιωτικά από τα φαρμακεία).

Σαν κερασάκι στην… τούρτα των δυσοίωνων προβλέψεων έρχεται το δημοσίευμα των «Financial Times» που χαρακτηρίζει την Ελλάδα «ασθενή που παραμένει για όγδοη συνεχόμενη χρονιά στο νοσοκομείο» Το άρθρο υπογράφει ο Τόνι Μπάρμπερ, ο οποίος υποστηρίζει ότι η χώρα μας βρίσκεται καθ’ οδόν για μια τέταρτη «οικονομική μετάγγιση» το 2018 και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι στο τέλος του 2019 η Ελλάδα θα κατέχει το ρεκόρ να είναι η χώρα που έχει περάσει τα περισσότερα χρόνια της στην Ευρωζώνη σε «μονάδα εντατικής θεραπείας».

Για να καταστεί βιώσιμο το σύστημα υγείας χρειάζεται ένας οδικός χάρτης μεταρρυθμίσεων και όχι άλλα οριζόντια μέτρα. Άμεσα, τα 300 εκατ. ευρώ που υπολείπονται από τη φαρμακευτική δαπάνη των 1.945 δισ. ευρώ, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες των πολιτών, μπορούν να βρεθούν από την εξαίρεση των εμβολίων από τη φαρμακευτική δαπάνη (εξοικονόμηση 100 εκατ. ευρώ), τη μείωση των τιμών των off patent φαρμάκων (εξοικονόμηση 150 εκατ. ευρώ) και την ορθή εφαρμογή των θεραπευτικών πρωτοκόλλων (εξοικονόμηση 50 εκατ. ευρώ).