Η πολιτική αβεβαιότητα στην Ελλάδα ζωντανεύει τη νύχτα των Ιμίων - Free Sunday
Η πολιτική αβεβαιότητα στην Ελλάδα ζωντανεύει τη νύχτα των Ιμίων

Η πολιτική αβεβαιότητα στην Ελλάδα ζωντανεύει τη νύχτα των Ιμίων

«Τα Ίμια είναι τουρκικό έδαφος. Κατά τη διάρκεια των κυβερνήσεων του AKP δεν υπήρξε καμία αλλαγή ως προς το νομικό και de facto καθεστώς στο Αιγαίο» 

Μελβούτ Τσαβούσογλου, Υπουργός Εξωτερικών Τουρκίας, 1.12.2016 

«Η κυριαρχία της Ελλάδας επί των νησιών της στο Αιγαίο, συμπεριλαμβανομένων των Ιμίων, είναι αδιαμφισβήτητη και κατοχυρώνεται από το Διεθνές Δίκαιο»

Νίκος Κοτζιάς, Υπουργός Εξωτερικών Ελλάδος, 1.12.2016

Και ξαφνικά κοιμηθήκαμε του Αγίου Ανδρέα, 30 Νοεμβρίου 2016 και ξυπνήσαμε είκοσι και κάτι χρόνια νεώτεροι, των Τριών Ιεραρχών, 30 Ιανουαρίου 1996. Οι θέσεις, τις οποίες εξέφρασαν χθες οι υπουργοί εξωτερικών των δύο χωρών επί του θέματος, είναι ακριβώς οι θέσεις που είχαν εκφράσει εκείνη τη δύσκολη ημέρα οι ομόλογοί τους, εκείνης της εποχής.

Ήταν η νύχτα που η Ελλάδα και η Τουρκία ήλθαν ξανά τόσο κοντά σε πόλεμο, όσο ήταν το 1974 στην εισβολή στην Κύπρο.
Για όσους δε θυμούνται, η συμφωνία αποκλιμάκωσης έγινε με την παρέμβαση του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον και ήταν ότι τα Ίμια επιστρέφουν στο καθεστώς που ήταν προηγουμένως «in status quo ante».

Όμως, οι δύο χώρες είχαν διαφορετικές απόψεις για το ποιο ήταν το προηγούμενο καθεστώς.

Διότι για τη μεν Ελλάδα ήταν ελληνικός χώρος --το είπε ο τότε πρωθυπουργός Κ.Σημίτης στη Βουλή και γι’ αυτό πήγαν βατραχάνθρωποι να φυλάξουν την ελληνική σημαία, που είχε σηκώσει εκεί ο δήμαρχος Καλύμνου, για τη δε Τουρκία ήταν τουρκικός χώρος διότι, όπως είχε ανακοινώσει το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών, στις 29 Δεκεμβρίου 1995, οι συγκεκριμένες βραχονησίδες (Ίμια στα ελληνικά, Καρντάκ στα τουρκικά) ανήκουν στην Τουρκία και είναι καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο Μουγκλά του νομού Μποντρούμ.

Έκτοτε τα Ίμια απασχολούσαν σχεδόν μόνο την κατσίκα, χάριν της οποίας, όπως είχε πει η τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ στον κ.Κλίντον «μάλωσαν δύο Τούρκοι δημοσιογράφοι με κάτι Έλληνες βαρκάρηδες».

Βεβαίως οι αμερικανοί το είχαν σκεφτεί λίγο καλύτερα και μαζί με το status quo ante επέβαλλαν στις δυο κυβερνήσεις να κάνουν διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών.

Αυτό το ανέφερε στην απάντηση του στην Τουρκική βουλή ο κ.Τσαβούσογλου:

«Οι διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ Τουρκίας – Ελλάδας έχουν ξεκινήσει από το 2002, επί Πρωθυπουργίας του Μπουλέντ Ετσεβίτ. Η πρώτη συνάντηση έγινε στην Άγκυρα στις 12 Μαρτίου 2002 και μέχρι να έρθει στην εξουσία η κυβέρνηση AKP στα τέλη του 2002, πραγματοποιήθηκαν συνολικά 7 κύκλοι διερευνητικών συνομιλιών. Οι διερευνητικές συνομιλίες συνεχίσθηκαν, χωρίς διακοπή  και κατά τη θητεία του AKP.»

Τι συζήτησαν;

Ο κ.Τσαβούσογλου δεν αναφέρει το θέμα των συνομιλιών, τις οποίες έκανε και ο κεμαλικός Ετσεβίτ και ο Ερντογάν. Η μόνη πηγή για το περιεχόμενο των συνομιλιών είναι η έκθεση της Υπηρεσίας Ερευνών του Αμερικανικού Κογκρέσου (Congressional Research Service/The Library of Congress) , η οποία υποβλήθηκε προς ενημέρωση των μελών του κογκρέσου, από την Carol Migdalovitz, στις 19 Μαρτίου 2002 και στην οποία αναφέρεται:

Athens and Ankara have signed many IB89140 03-19-02 CRS-12 agreements on lesser issues and, on March 12, 2002, began exploratory talks on significant issues of Aegean Sea sovereignty.

«Η Αθήνα και η Άγκυρα υπέγραψαν 12 συμφωνίες για ελάσσονα θέματα και στις 12 Μαρτίου 2002, ξεκίνησαν διερευνητικές συνομιλίες για σημαντικά θέματα για την κυριαρχία στο Αιγαίο Πέλαγος.»

Το ερώτημα είναι τι «σημαντικά θέματα για την κυριαρχία στο Αιγαίο Πέλαγος» συζητούσαν επί τόσα χρόνια Ελλάδα και Τουρκία, όταν αμφότερες δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχει θέμα; Εκτός αν δεν αναγνωρίζουν θέμα μόνο στις δημόσιες δηλώσεις τους.

Όμως υπάρχει ένας κοινός τόπος ανάμεσα στο 1996 και στο 2016 και αυτό είναι το σημαντικό στοιχείο.

Και στις δύο περιπτώσεις, η Ελλάδα βρισκόταν σε εξαιρετικά αδύναμη θέση. Τότε, μετά από την παραλυσία που είχε επιβάλει η μακρόχρονη ασθένεια του τότε πρωθυπουργού, τώρα λόγω της παραλυσίας της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, η οποία έχει δημιουργήσει πολιτική αστάθεια με μία κυβέρνηση σχεδόν μονοψήφιων ποσοστών.

Το 1996 ο Κώστας Σημίτης ευχαρίστησε «την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών» διότι αν δεν είχε παρέμβει, δε θα είχε αποσοβηθεί ένας πόλεμος, στον οποίο δεν ήταν βέβαιος ότι η χώρα θα αντεπεξερχόταν.

Για το 2016 έχουμε κανέναν λόγο να είμαστε βέβαιοι ότι μπορεί να αντεπεξέλθει;

Αν π.χ. αύριο ξανακολλήσει ένα πλοίο και χρειαστεί βοήθεια, όπως τότε;

Διότι προφανώς, όλοι υπέρ της νομιμότητας είναι. Αλλά όπως λέει ο Νίκος Γκάτσος, στον Κεμάλ του Χατζηδάκι «με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί». Και μετά δημιουργείται νέα νομιμότητα…