Ο Θεοδωράκης αποδοκίμασε δημόσια υποψήφιο ευρωβουλευτή του

Ατυχή χαρακτήρισε ο επικεφαλής του ΠΟΤΑΜΙού, Σταύρος Θεοδωράκης, την ανάρτηση του υποψήφιου ευρωβουλευτή του Ποταμιού, Θανάση Χειμωνά με την οποία ειρωνευόταν τον συγγραφέα Αύγουστο Κορτώ, ο οποίος είχε ανακοινώσει ότι πριν απο έναν χρόνο είχε νοσηλευθεί μετά από απόπειρα αυτοκτονίας λόγω βαριάς κατάθλιψης.

«Είναι στενάχωρο αλλά πρέπει να απευθυνθώ δημοσίως στον Θανάση Χειμωνά. Οι αναρτήσεις του για τον Αύγουστο Κορτώ ήταν ατυχείς. Δεν πρέπει ζητήματα που αφορούν την ψυχική υγεία να αντιμετωπίζονται με επιπολαιότητα», έγραψε ο επικεφαλής του Ποταμιού και πρόσθεσε: 

«Ζητάω συγνώμη από τον Αύγουστο Κορτώ για την αναστάτωση που προκλήθηκε μετά τη γενναία, κατά την άποψή μου, προσωπική του εξομολόγηση».

Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής με το Ποτάμι είχε γράψει αρχικά: «Αγαπητοί φίλοι. Πριν λίγο έκανα απόπειρα αυτοκτονίας επειδή ήμουν χάλια κι έτσι. Θα ποστάρω σχετική φωτό στις 26 Μαϊου για να με ψηφίσετε στις εκλογές. Σας μερσώ» και στη συνέχεια είχε επανέλθει με νέα ανάρτηση:Να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Το πρόβλημα της ψυχικής υγείας, της βαριάς κατάθλιψης που μπορεί να οδηγήσει σε απόπειρες αυτοκτονίας (φυσικά δεν είναι όλες οι απόπειρες ίδιες-κάποιες γίνονται στα χαρτιά) είναι πολύ σοβαρό και απασχολεί εκατομμύρια συνανθρώπους μας. Άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας δίνουν καθημερινά κυριολεκτικά μάχες επιβίωσης. Στην καλύτερη περίπτωση με τη βοήθεια ειδικών, συγγενών και φίλων, συχνά ολομόναχοι, προσπαθώντας παράλληλα να σταθούν με αξιοπρέπεια.
Το θέμα αυτό λοιπόν είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΟΒΑΡΟ και η εκμετάλλευσή του για συλλογή λάικς και θλιμμένων ιμότικον, συνοδεία πάντα με τοποθέτηση προϊόντος είναι ΧΥΔΑΙΑ. Ακόμα περισσότερο η (ετεροχρονισμένη) διαφήμιση μιας απόπειρας ( ; ) αυτοκτονίας στο Facebook είναι και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ.
Αν θέλετε το καταλαβαίνετε αυτό. Αλλιώς μπορείτε να κατασκευάσετε ξανά την εικόνα του κ@λόπαιδου του Χειμωνά που κοροϊδεύει (sic) τους αυτόχειρες. Στην τελική βρίστε με όσο θέλετε. Δεν θα είναι η πρώτη φορά.

Η ανάρτηση του Αύγουστου Κορτώ:

Πριν ένα χρόνο, έπειτα από σκληρή, πολύμηνη μάχη με την κατάθλιψη, προσπάθησα να δώσω τέλος στη ζωή μου. Στα πέντε λεπτά, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που είχε καμφθεί σε μια στιγμή απελπισίας, επανήλθε βρυχώμενο, και κάλεσα ασθενοφόρο. Στο νοσοκομείο, υποβλήθηκα σε πλύση στομάχου, και όταν συνήλθα κάπως απ' την αρχική σύγχυση, διαπίστωσα ότι υπέφερα από μερική αφασία: οι λέξεις, που ως τότε δεν με είχαν προδώσει ποτέ, τώρα ξεγλιστρούσαν και χάνονταν, κι αδυνατούσα να ολοκληρώσω μια απλή πρόταση. Για καλή μου τύχη, η συνέπεια αυτή της απόπειρας παρήλθε.

Μαζί με τον Τάσο - ο οποίος, χάρη στο σύμφωνο συμβίωσης, μπορούσε να συναποφασίζει για την πορεία της υγείας μου - αποφασίσαμε ότι έπρεπε να νοσηλευθώ, οπότε και πέρασα δύο βδομάδες στο Αιγινήτειο, όπου έλαβα πολύτιμη βοήθεια και στήριξη: η διάγνωση της διπολικής διαταραχής ετέθη οριστικά, και άρχισα να παίρνω την αγωγή που χρειαζόμουν για χρόνια, και χάρη στην οποία - σε συνδυασμό με την ανεκτίμητη συμπαράσταση και την απέραντη αγάπη του συζύγου, του πατέρα και των φίλων μου - σύντομα κατέκτησα μια πρωτόγνωρη ψυχική ευρωστία.

Ωστόσο, για καιρό, απέφευγα να μιλήσω για την απόπειρα, και δεν τολμούσα να αντικρίσω τη φωτογραφία του σακατεμένου μου εαυτού - γιατί με κατέτρυχε η ντροπή που επί αιώνες τυραννούσε (κι εξακολουθεί να τυραννά) τους ψυχικά νοσούντες: το στίγμα κι η σιωπή, η αίσθηση ότι ευθύνεσαι για την αρρώστια σου, η άδικη, παράλογη, απάνθρωπη ενοχή για μια πράξη που δεν ήταν παρά ένα δραματικό σύμπτωμα μιας νόσου πέρα από τον έλεγχό σου.

Γι' αυτό και σήμερα, που όλα αυτά μοιάζουν με κακό όνειρο - με τον εφιάλτη ενός άλλου Πέτρου, που έγινε καλά, και μπορεί να γράφει αυτές τις αράδες - θέλω να ζητήσω μια χάρη από κάθε άνθρωπο που υποφέρει από κατάθλιψη, που βρέθηκε (ή φοβάται ότι μπορεί να βρεθεί) στη θέση μου:

Μιλήστε για την αρρώστια σας. Ζητήστε τη βοήθεια φίλων, γνωστών, συγγενών - πάνω απ' όλα, τη βοήθεια γιατρού. Η κατάθλιψή σας, η υπομανία, η ψύχωση, ο αυτοκτονικός ιδεασμός, δεν είναι παρά συμπτώματα μιας ψυχικής νόσου. Θα ντρεπόταν ποτέ ένας καρκινοπαθής για τη νεοπλασία του, ένας διαβητικός για το ασθενικό πάγκρεας με το οποίο γεννήθηκε; Καμιά ντροπή: ό,τι νοσεί, είναι ζωντανό - κι άρα μπορεί να ζήσει καλύτερα.

Σήμερα - έχοντας επιστρέψει απ' τον ζόφο - σας απλώνω το χέρι. Αύριο, μπορεί να μου το απλώσετε εσείς. Δείξτε, λοιπόν, στον εαυτό σας, την αγάπη και την επιείκεια που του αξίζει. Σπάστε τη σιωπή, την αναίτια ντροπή.

Και στο πιο βαθύ σκοτάδι, το θαύμα της ζωής μας λάμπει.