Παπαγγελόπουλου (και Συριζαίων) ανάβασις…

Ο κ. Δημήτριος Παπαγγελόπουλος είναι πλέον και επίσημα ύποπτος για την τέλεση των αδικημάτων της ηθικής αυτουργίας σε κατάχρηση εξουσίας και της ηθικής αυτουργίας σε παράβαση καθήκοντος. Να θυμόμαστε ότι ισχύει το τεκμήριο αθωότητας και ότι ακόμη δεν έχει ασκηθεί δίωξη εναντίον του. Η Βουλή αποφάσισε την Τετάρτη τη συγκρότηση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής η οποία (ασκώντας καθήκοντα εισαγγελέα) θα διερευνήσει εάν υπάρχουν ενδείξεις τέλεσης των αδικημάτων. Αργότερα η Βουλή θα αποφασίσει αν το αποτέλεσμα της έρευνας δικαιολογεί άσκηση ποινικής δίωξης ή απαλλαγή.

Κατάχρηση εξουσίας σημαίνει προσπάθεια ενοχοποίησης αθώου. Ο δράστης κάθε εγκλήματος ονομάζεται φυσικός αυτουργός και στην περίπτωση της κατάχρησης εξουσίας δεν μπορεί παρά να είναι δικαστικός. Ηθική αυτουργία σημαίνει «πείθω κάποιον να κάνει το έγκλημα». Σύμφωνα δε με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, η έρευνα κατά κυβερνητικού στελέχους, και η ενδεχόμενη δίωξη αργότερα, περιλαμβάνει και τους συμμετόχους. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, αφού πρόκειται για την υπόθεση Novartis, η έρευνα της Βουλής στρέφεται και κατά της εισαγγελέως Διαφθοράς κ. Ελένης Τουλουπάκη. Δεν γίνεται αλλιώς.

Η σημερινή αντιπολίτευση, τότε κυβέρνηση, μιλά για πολιτική δίωξη και σκευωρία. Είναι μια λογική, προληπτική πολιτική επιθετικής άμυνας. Το ζήτημα όμως είναι ότι η υπόθεση δεν κινήθηκε με πρωτοβουλία κάποιου πολιτικού, αλλά με ενέργειες Ελλήνων δικαστών. Ήταν ο πρώην επόπτης της εισαγγελέως Διαφθοράς και εν ενεργεία αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου ο οποίος μήνυσε την κ. Τουλουπάκη για κατάχρηση εξουσίας. Η εν λόγω μήνυση συγκαλύφθηκε αρχικά, εμφανιζόμενη στις διαρροές ως πειθαρχική αναφορά η οποία αρχειοθετήθηκε. Η δημοσίευσή της στον Τύπο ανάγκασε την τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου (ήδη συνταξιοδοτηθείσα) να διατάξει ποινική έρευνα στις 10/6/2019. Ο ίδιος εισαγγελέας ανέσυρε από το αρχείο τις μηνύσεις Σαμαρά και Λοβέρδου, αλλά αυτές μπορείτε να μην τις υπολογίζετε. Δεν θα είναι οι ισχυρισμοί Σαμαρά και Λοβέρδου οι οποίοι θα καθορίσουν την εξέλιξη.

Βασικός μάρτυρας κατηγορίας είναι η επίσης εν ενεργεία εισαγγελέας Εφετών κ. Ελένη Ράικου, προκάτοχος της κ. Τουλουπάκη στη θέση της εισαγγελέως Διαφθοράς. Είναι αυτή που πρώτη φωτογράφισε τον κ. Παπαγγελόπουλο ως «Ρασπούτιν», ήτοι ως τον άνθρωπο υψηλής επιρροής που κινούσε τα νήματα.

Υπάρχουν και παλιότερες αναφορές της εισαγγελέως Εφετών Γεωργίας Τσατάνη περί απόπειρας παρεμβάσεως στο έργο της σχετικά με τον αποβιώσαντα Ανδρέα Βγενόπουλο. Η ίδια υπήρξε αργότερα στόχος βομβιστικής επίθεσης από τους Πυρήνες της Φωτιάς.

Παραμένει ανεξήγητο γιατί οι σαφείς αναφορές της κ. Ράικου κατά την παραίτησή της το 2017, περί εντοπισμού λογαριασμού από τον οποίο χρηματίζονταν γιατροί, παρέμειναν μέχρι σήμερα χωρίς συνέχεια. Μακάρι να υπήρξε συνέχεια και απλώς να μην το μάθαμε.

Θα ήταν ευτυχής ο κ. Παπαγγελόπουλος εάν η εκκίνηση της δίωξης προερχόταν από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Έχει κάθε λόγο να είναι δυστυχής, διότι η δίωξή του προκύπτει από ενέργειες υψηλόβαθμων εν ενεργεία δικαστών. Ως πρώην εισαγγελέας, γνωρίζει και ο ίδιος τη βαρύτητα αυτού του γεγονότος. Ενδεχόμενος ισχυρισμός ότι οι συγκεκριμένοι δικαστικοί κινούνται με πολιτική στήριξη και παρότρυνση προσκρούει στην πραγματικότητα, που λέει ότι οι συγκεκριμένοι δικαστικοί κινήθηκαν όσο ακόμη κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ήταν αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης. Για τους καχύποπτους, τούτο συνδυάζεται με την απροκάλυπτη βιασύνη της απελθούσας κυβέρνησης να διορίσει ηγεσία στον Άρειο Πάγο ενώ είχε, κατ’ ομολογία της, καταρρεύσει. Με το γεγονός ότι η μήνυση Αγγελή είχε μείνει κρυφή επί πεντάμηνο.

Ο κ. Παπαγγελόπουλος είναι πρώην εισαγγελέας. Δεν είναι ρήτορας και δεν ανήκει σε αυτούς που θα καταπλήξουν τα πλήθη με τον τρόπο που μιλούν. Γνωρίζει από τι κινδυνεύει και γι’ αυτό η ομιλία του στη Βουλή επικεντρώθηκε ουσιαστικά στους δύο δικαστικούς που τον καταγγέλλουν. Δεν είναι πολιτικός και λόγω της αντικειμενικά δύσκολης θέσης του δεν θα απαιτούσε κανείς από αυτόν ολοκληρωμένη πολιτική τοποθέτηση στη Βουλή. Μετά από τεσσεράμισι χρόνια στο υπουργείο Δικαιοσύνης, όμως, θα περίμενε κανείς κάτι περισσότερο από απειλές ότι θα αποδείξει σκάνδαλα και σκευωρίες των αντιπάλων. Θα περίμενε κανείς να αναδείξει το έργο και τις επιτυχίες του όλα αυτά τα χρόνια στο υπουργείο. Το ότι τον στηρίζει ο κ. Τσίπρας δεν αρκεί. Ο κ. Τσίπρας δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον. Ούτε θα μπορέσει να τον στηρίξει εάν θεμελιωθούν οι κατηγορίες.

Ευκταίο πραγματικά ο κ. Παπαγγελόπουλος να απαλλαγεί των κατηγοριών και μαζί του να απαλλαγούν και οι δικαστές που αναγκαίως φέρονται να εμπλέκονται. Αν όμως συμβεί το αντίθετο, είναι ήδη ευτύχημα ότι η ιστορία εξελίσσεται με πρωτοβουλία των δικαστών (έστω ως πρόσωπα) και όχι των πολιτικών. Εκπρόσωπος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων δήλωσε (ορθά) ότι στο ίδιο σώμα Αγγελής και Τουλουπάκη δεν χωρούν. Η Δικαιοσύνη μπαίνει σε μια φάση αυτοκάθαρσης. Θα είναι επώδυνη, αλλά θα αποβεί σίγουρα επωφελής για την ίδια και διδακτική για το πολιτικό μας σύστημα.

Αυτό που προέχει τώρα είναι να διεξαχθεί έρευνα με προσοχή και απόλυτη προσήλωση στη νομιμότητα, τα δε συμπεράσματα να αξιολογηθούν αποκλειστικά με επιστημονικά κριτήρια. Οι θιγμένοι πολιτικοί αντίπαλοι πρέπει να κατεβάσουν τους τόνους και να σιωπήσουν. Αν μη τι άλλο, δεν πρέπει να κάνουν οι ίδιοι αυτό για το οποίο κατηγόρησαν τον κ. Παπαγγελόπουλο. Η κυβέρνηση δείχνει να το έχει αντιληφθεί.