Εισαγγελέως Μαρτυρία ή Εισαγγελέως Μαρτύρια;

Είναι η δεύτερη φορά που η κ. εισαγγελέας Διαφθοράς με εξώδικη δήλωσή της σε δημοσιογραφικό μέσο επιβεβαιώνει την αυθεντικότητα αποκαλυφθέντος εγγράφου που την αφορά.

Την πρώτη φορά, με εξώδικό της στο «Πρώτο Θέμα», επιβεβαίωσε το περιεχόμενο της αναφοράς Αγγελή, η οποία στην πραγματικότητα συνιστούσε μήνυση εναντίον της. Η αναφορά αυτή οδήγησε τελικά στη σύσταση ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής η οποία θα ερευνήσει αν ο κ. Δημήτρης Παπαγγελόπουλος τέλεσε τα αδικήματα της ηθικής αυτουργίας σε κατάχρηση εξουσίας και παράβασης καθήκοντος. Επειδή κατάχρηση εξουσίας σημαίνει προσπάθεια να ενοχοποιηθεί ένας αθώος και επειδή ηθικός αυτουργός θεωρείται αυτός που πείθει κάποιον να διαπράξει αδίκημα, είναι σαφές πως ο κύριος ύποπτος ως φυσικός αυτουργός (= δράστης) για την τέλεση του αδικήματος της κατάχρησης εξουσίας είναι η ίδια. Εκ των πραγμάτων, η ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή, η λεγόμενη προανακριτική, θα ερευνήσει τα δικά της πεπραγμένα. Άλλωστε, σύμφωνα με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, αν τυχόν υπάρξει παραπομπή σε δίκη, θα περιλάβει και τους εμπλεκόμενους που δεν είναι πολιτικοί και θα γίνει ενιαία δίκη.

Τη δεύτερη φορά, με εξώδικό της επιβεβαίωσε την αποκάλυψη της «Καθημερινής» της περασμένης Κυριακής, η οποία παρουσίασε έγγραφο, υπογεγραμμένο από την ίδια την κ. εισαγγελέα, από το οποίο προκύπτει ότι δύο προστατευόμενοι μάρτυρες της υπόθεσης Novartis είναι τα ίδια πρόσωπα με αυτούς που κατέθεσαν ενώπιον των αμερικανικών αρχών σε μη ποινική έρευνα και προσδοκούν να λάβουν αμοιβή, εφόσον η αμερικανική έρευνα καταλήξει σε επιβολή προστίμου. Από το ίδιο έγγραφο μπορεί να πιθανολογηθεί και η προσωπική εμπλοκή του ενός τουλάχιστον μάρτυρα στις φερόμενες δωροδοκίες κρατικών αξιωματούχων. Είναι αλήθεια ότι η κ. εισαγγελέας με την εξώδικη δήλωσή της αρνείται αυτές τις ερμηνείες του εγγράφου, επιβεβαιώνει ωστόσο τη γνησιότητά του.

Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, προκειμένου να χαρακτηριστεί κάποιος «μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος», αυτό που λέμε «προστατευόμενος», δεν πρέπει να έχει οποιαδήποτε προσωπική εμπλοκή με τα ερευνώμενα αδικήματα και δεν πρέπει να προσδοκά οποιοδήποτε όφελος. Όφελος θεωρείται και η προσδοκία είσπραξης αμοιβής από τις αμερικανικές αρχές. Κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει και κίνητρο ψευδομαρτυρίας, ειδικά όταν η έρευνα γίνεται στο εξωτερικό και δεν είναι ποινική.

Να θυμηθούμε ότι ο τρίτος «προστατευόμενος» μάρτυρας, ο κ. Νίκος Μανιαδάκης, (αυτο)αποκαλύφθηκε όταν η κ. εισαγγελέας Διαφθοράς τού άσκησε δίωξη, με βάση στοιχεία που φέρονται να προϋπήρχαν στη δικογραφία της Novartis. Ότι η νομοθεσία προβλέπει προηγούμενη έγκριση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου στον χαρακτηρισμό μαρτύρων ως «προστατευόμενων» και ότι τέτοια έγκριση στην περίπτωση της Novartis και της δίωξης των δέκα πολιτικών δόθηκε από τον κ. αντεισαγγελέα μόνο μετά την αποστολή της δικογραφίας των δέκα πολιτικών στη Βουλή. Ότι η έρευνα κατά πολιτικών προσώπων επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας της Βουλής και ότι η έρευνα κατά των δέκα πολιτικών διήρκεσε τουλάχιστον έξι έως οκτώ μήνες πριν πάει ο φάκελος στη Βουλή.

Ας σημειωθεί ότι καταδίκη οποιουδήποτε βάσει μόνο της μαρτυρίας «προστατευόμενου» μάρτυρα απαγορεύεται, εκτός εάν αποκαλυφθούν επισήμως τα στοιχεία του. Αυτό αποτέλεσε και το (μόνο) επιχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δηλαδή η υπόθεση κατά των πολιτικών θα ισχυροποιηθεί με τη δημοσιοποίηση των στοιχείων των μαρτύρων. Πλην, όμως, ήδη επτά από τους πολιτικούς απαλλάχθηκαν από την ίδια την κ. εισαγγελέα Διαφθοράς, σε έναν (Α. Λοβέρδο) ασκήθηκε ποινική δίωξη για δευτερεύον αδίκημα και εκκρεμούν οι υποθέσεις κατά των κ.κ. Γεωργιάδη και Αβραμόπουλου. Θα πρέπει βέβαια από τον ΣΥΡΙΖΑ να εξηγήσουν πώς γνώριζαν –και διατυμπάνιζαν– πρόπερσι ότι το σκάνδαλο των δέκα πολιτικών είναι υπαρκτό και σοβαρό διότι το ερευνά και το FBI.

Η κ. εισαγγελέας Διαφθοράς με την εξώδικη απάντησή της στην «Καθημερινή» διηγείται ότι είχε η ίδια ενημέρωση από αλλοδαπές διωκτικές αρχές. Μένει να εξηγηθεί πώς το έμαθαν οι τότε κυβερνητικοί. Ήδη έχουμε την απορία πώς γνώριζε ο κ. Παύλος Πολάκης, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, τα ονόματα και τις ιδιότητες των μαρτύρων – για τους οποίους είχε πει ότι «στριμώχτηκαν και κελάηδησαν», επιβεβαιώνοντας, πρόδρομα, αλλά επί της ουσίας, ότι δεν έπρεπε να είναι προστατευόμενοι μάρτυρες.

Υπό αυτό το πρίσμα, είναι απολύτως εξηγήσιμη η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να «κρύψει» τον κ. Πολάκη, τοποθετώντας τον μέλος της προανακριτικής, ώστε να αποφύγει να καταθέσει. Και αποτελεί ενδιαφέρον ερώτημα το τι θα κάνει και το τι θα πει ο ίδιος όταν κληθεί να καταθέσει.

Θεωρητικά τα ενδεχόμενα είναι τρία (αν φύγουμε μπροστά στο μέλλον): Αν ο κ. Παπαγγελόπουλος βρεθεί ένοχος για ηθική αυτουργία, μαζί του κινδυνεύει ως φυσικός αυτουργός και η κ. εισαγγελέας Διαφθοράς. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα που διαμορφώθηκε με τη σύσταση της προανακριτικής. Άλλη εκδοχή είναι να απαλλαγεί ο κ. Παπαγγελόπουλος, αλλά να θεμελιωθεί ενοχή φυσικής αυτουργίας για την κ. εισαγγελέα. Με απλά λόγια, ότι έκανε μόνη της τα αδικήματα, χωρίς παρότρυνση του κ. Παπαγγελόπουλου. Η τρίτη εκδοχή είναι να αποδειχθεί ότι η κ. εισαγγελέας δεν διέπραξε κανένα αδίκημα, οπότε αυτομάτως απαλλάσσεται και ο κ. Παπαγγελόπουλος.

Στατιστικά, η κ. εισαγγελέας βρίσκεται σε χειρότερη θέση από τον κ. Παπαγγελόπουλο. Αυτό που είναι πραγματικά άδηλο αυτή τη στιγμή είναι το αν από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει πραγματική διάθεση να τη στηρίξουν ή αν γι’ αυτούς η κ. εισαγγελέας αποτελεί ένα πιθανό εξιλαστήριο θύμα, που θα τους διευκολύνει αργότερα στην πολιτική απεμπλοκή. Η προθυμία των Πολάκη-Τζανακόπουλου να καταθέσουν θα συνηγορούσε στην πρώτη εκδοχή. Η φασαρία που γίνεται για τον αποκλεισμό τους συνηγορεί μάλλον στη δεύτερη.

Είναι φανερό εδώ και καιρό ότι η κ. εισαγγελέας Διαφθοράς είναι μόνη της στο μέσο μιας πολιτικής θύελλας, χωρίς να διαθέτει τα μέσα να την αντιμετωπίσει. Αναγκάζεται να κάνει δημόσιες δηλώσεις (έστω και μέσω εξωδίκων) την ίδια στιγμή που αναμένονται τα αποτελέσματα των επίσημων ενεργειών της (η τύχη των Γεωργιάδη-Αβραμόπουλου), τα οποία θα μπορούσαν να μιλήσουν από μόνα τους. Προς στιγμήν φάνηκε να κατηγορεί τον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Σοφουλάκη για τη διαρροή του εγγράφου της. Αργότερα διευκρίνισε, προς άρση παρεξηγήσεων.

Μια στοιχειώδης, θεσμικού τύπου, επιφυλακτική όμως, στήριξη έρχεται από την Ένωση Εισαγγελέων, ενώ η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων σιωπά. Την ίδια στιγμή η ηγεσία του Αρείου Πάγου φαίνεται ότι έχει αφήσει (ή δημιουργεί) ανοιχτό τον δρόμο για να διερευνηθούν τα πάντα προς όλες τις κατευθύνσεις, δικαστικές και πολιτικές. Ας σημειωθεί, τέλος, ότι την εντύπωση περί (τότε) κυβερνητικής μεθόδευσης ενίσχυσε η απαλλαγή των επτά πολιτικών από την ίδια την κ. εισαγγελέα Διαφθοράς.