Τελευταία παράσταση Νίκου Ξυδάκη και Όλιας Λαζαρίδου για το έργο του Διονυσίου Σολωμού,

Μια ξεχωριστή παράσταση, μέσα από την οποία ζωντανεύει με τις αφηγήσεις και την ερμηνεία του Νίκου Ξυδάκη και της Όλιας Λαζαρίδου το έργο του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού, θα πραγματοποιηθεί στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στον ιδιαίτερο χώρο του Φουαγιέ, σήμερα Κυριακή 24 Μαρτίου. Οι δύο καλλιτέχνες παρουσιάζουν ένα ποιητικό αφήγημα σε δύο μέρη, μέσα από έναν μοναδικό συνδυασμό λόγου και μουσικής, με τίτλο «Με μια αναπνοή». Ο κ. Ξυδάκης μας εξηγεί τι τον συγκινεί στον λόγο και στη ζωή του Διονύσιου Σολωμού.

Μιλήστε μας για την παράσταση…

Είναι μία πολύ λιτή παράσταση 50-55 λεπτών. Μια αφήγηση της ιστορίας του «Λάμπρου». Ίσως το πιο σκοτεινό ποίημα του Σολωμού. Ακούγεται σαν μια λαϊκή ιστορία, την οποία αφηγείται η Όλια Λαζαρίδου και σχολιάζεται αποσπασματικά από λαϊκά τραγούδια, που ερμηνεύει ο Μιχάλης Νικόπουλος. Όπως λέει και ο Σολωμός, «οι δυστυχείς συνηθίζουν να τραγουδούν άσματα ανάλογα με την κατάστασή τους…». Και κλείνει σε ένα δεύτερο μέρος, σαν ένας ψαλμός, ένα επιμύθιο, με τέσσερα ποιήματα του Σολωμού που έχω μελοποιήσει παλαιότερα και με συνοδεύει στο κανονάκι η Έφη Ζαϊτίδου.

Πώς προέκυψαν όλα; Πώς προέκυψε μια μουσική παράσταση για το έργο του Διονύσιου Σολωμού;

Η Όλια είχε ήδη παρουσιάσει αυτή την ιστορία και μου πρότεινε την ιδέα να συμπληρωθεί από τα μελοποιημένα ποιήματα του Σολωμού. Τα γνώριζε εξάλλου από παλιά και τα αγαπούσε. Αλλά είχαμε και παρελθόν με τον Σολωμό… και πάλι η Όλια είχε αφηγηθεί το «Όνειρο της Μαρίας» στην έκδοση του πρώτου «Ημερολογίου» μου. Αυτή, λοιπόν, είναι μια ωραία κατάληξη, να βρισκόμαστε μαζί στη σκηνή και μάλιστα για τον Διονύσιο Σολωμό.

Είναι η μουσική δρόμος για να μάθουμε και να κατανοήσουμε την ποίηση;

Η ιδέα ότι κάποιος ανακαλύπτει την ποίηση ή έναν ποιητή επειδή έγινε τραγούδι δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζει. Αν και συμβαίνει αυτό συχνά. Δεν είναι ο στόχος μου, πάντως, η διάδοση της ποίησης μέσω της μουσικής. Ούτε καν ότι συμβάλλει στην κατανόησή της. Ίσως είναι καλύτερα να οδηγείται κανείς από μια προσωπική, δική του εσωτερική ανάγκη στην ποίηση. Το διάβασμα ενός ποιήματος είναι μια άλλη κατάσταση. Και μια άλλη όταν το ακούω με μουσική. Δηλαδή δεν είναι το καλύτερο να με συγκινεί ο Καβάφης επειδή έγινε τραγούδι. Αλλά να μην ξέρω τίποτα γι’ αυτόν ή να μη με συγκινεί η ανάγνωσή του.

Τι ήταν αυτό που σας γοήτευσε στο έργο και στην προσωπικότητα του Σολωμού;

Θα έλεγα τα σπαράγματα, τα αποσπάσματα ποιημάτων του. Τα ανολοκλήρωτα μεγάλα έργα του. Που έμειναν σχεδιάσματα. Οι συνεχείς βασανιστικές διορθώσεις και παραλλαγές μιας λέξης. Το παράδοξο μιας αποτυχίας. Και όμως, παρ’ όλα αυτά ένας μεγάλος ποιητής. Το πένθος και ένας ευδαιμονικός τόνος που ακούγεται σαν μουσική παντού. Και ο βίος του, η ζωή του, που σχεδόν έχει τα ίδια χαρακτηριστικά.

Πιστεύετε ότι η ποίηση διδάσκεται με τον σωστό τρόπο στο εκπαιδευτικό μας σύστημα;

Δεν μπορώ να πω, γιατί δεν γνωρίζω πολλά για τη διδασκαλία στα σχολεία σήμερα. Υποθέτω πως θα υπάρχουν δάσκαλοι καλοί, που είναι πάντα λίγοι. Δάσκαλοι που θα μεταδίδουν αυτή την από καρδιάς αγάπη, που είναι προϋπόθεση για την ποίηση. Και όχι μόνο γι’ αυτήν. Γιατί πόσο να τη διδάξεις;

Υπάρχει κάτι που νοσταλγείτε από το παρελθόν;

Καμιά φορά, όταν δυσκολεύομαι, τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού στο Κάιρο.

INFO

«Με μια αναπνοή»

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά – Φουαγιέ

Παραστάσεις: 20-24.03.2019

Ώρα έναρξης: 21:00

Η παράσταση διαρκεί περίπου μία ώρα.

Τιμές εισιτηρίων: €12 (προπώληση), €14 (ταμείο), €10 (φοιτητικό/μαθητικό/ανέργων)