Πέθανε η Ζαν Μορό (photos)
Η ηθοποιός Ζαν Μορό, ίνδαλμα του γαλλικού κινηματογράφου, πέθανε στο Παρίσι σε ηλικία 89 ετών, ανακοίνωσε η εκπρόσωπός της.
Συνέδεσε την εικόνα της με τη γαλλική Νουβέλ Βαγκ και, ουσιαστικά, συνεργάστηκε με σχεδόν κάθε μεγάλο σκηνοθέτη της μεταπολεμικής περιόδου. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες «ντίβες» στην ιστορία του γαλλικού σινεμά και αγαπημένη ηθοποιός του αείμνηστου Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Σύμφωνα με πληροφορία του περιοδικού Closer, η οικιακή της βοηθός βρήκε την Ζαν Μορό νεκρή όταν πήγε στις 7.30 το πρωί στο σπίτι της οδού Φομπούρ Σεντ-Ονορέ για να αρχίσει τη δουλειά της.
H Μορό, γεννημένη το 1928, ξεκίνησε την πορεία της αρχικά στο σανίδι το 1947 -για να γίνει αργότερα ένα από τα βαρύτερα ονόματα της Κομεντί Φρανέζ- τότε ήταν το νεότερο σε ηλικία μέλος αυτού του οργανισμού), στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Theatre National Populaire και κατόπιν έκανε προσωπικούς θιάσους.
Ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα των Σαίξπηρ, Μολιέρου, Μαριβώ, Ζωρζ Φεντώ, Ιβάν Τουργκένιεφ, Αντρέ Ζιντ, Ζαν Κοκτώ, Τζωρτζ Μπέρναρ Σω, Τένεσι Γουίλιαμς, Πέτερ Χάντκε, Χάινερ Μύλερ και συνεργάστηκε με μεγάλους σκηνοθέτες (όπως ο Πήτερ Μπρουκ, ο Κλωντ Ρεζύ, ο Αντουάν Βιτέζ και ο Κλάους Μίκαελ Γκρύμπερ και ο δικός μας Θόδωρος Αγγελόπουλος).
Στις μεγάλες θεατρικές επιτυχίες της συγκαταλέγονται ο ρόλος της Βέρα στο έργο του Ιβάν Τουργκένιεφ "Ένας μήνας στην εξοχή" (1947, σε ηλικία μόλις 19 ετών), ο ρόλος της Ελίζα Ντούλιτλ στο έργο του Τζωρτζ Μπέρναρ Σω "Πυγμαλίων" (1954), ο ρόλος της Μάγκι στο έργο του Τένεσι Γουίλιαμς "Η λυσσασμένη γάτα" (1957), ο ρόλος της Λούλου στο έργο του Φρανκ Βέντεκιντ "Λούλου" (1976), ο ρόλος της Τσερλίν στο έργο του Χέρμαν Μπροχ "Η διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίν" (1986-1988), για το οποίο τιμήθηκε με βραβείο Μολιέρ α' γυναικείου ρόλου το 1988, και ο ρόλος της Σελεστίνας στο ομώνυμο έργο του Φερνάρντο Ντε Ρόχας (1989).
Η πορεία της μπροστά στην κινηματογραφική κάμερα ξεκίνησε, με μικρούς ρόλους, το 1949.
Στο κινηματογραφικό πανί έγινε γνωστότερη μετά το Ασανσέρ για Δολοφόνους (1958) του Λουί Μαλ και έπειτα το Ζυλ και Ζιμ (1962) του Τρυφώ.
Στην πολύχρονη πορεία της στον κινηματογράφο συνεργάστηκε με τους μεγάλους σκηνοθέτες της μεταπολεμικής περιόδου: Πέραν των Φρανσουά Τρυφώ και Λουί Μαλ, στη φιλμογραφία της υπάρχουν έργα των Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Μικελάντζελο Αντονιόνι, Όρσον Γουέλς, Λουίς Μπουνιουέλ, Ζαν Ρενουάρ, Ελία Καζάν, Ράινερ Βέρνερ Φασμπέντερ, Θεόδωρου Αγγελόπουλου και Βιμ Βέντερς.
Έπαιξε, επίσης, σε αρκετές χολυγουντιανές παραγωγές, όπως "Οι νικητές" (1963) του Καρλ Φόρμαν, "Η κίτρινη Ρολς-Ρόυς" (1964) του Άντονυ Άσκουιθ, "Το τραίνο" (1964) του Τζων Φρανκενχάιμερ, "Η Μεγάλη Αικατερίνη" (1968) του Γκόρντον Φλέμυνγκ και Μόντυ Γουώλς (1970) του Γουίλιαμ Φρέικερ, Ερμήνευσε συχνά ρόλους απελευθερωμένης μοιραίας γυναίκας, με έντονο πάθος και δυναμισμό, και συμπρωταγωνίστησε με διάσημους ηθοποιούς όπως ο Ζαν Γκαμπέν, ο Ζεράρ Φιλίπ, ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, ο Πήτερ Ο' Τουλ, ο Μπαρτ Λάνκαστερ, ο Ζαν-Πολ Μπελμοντό, ο Αλαίν Ντελόν, ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, ο Λη Μάρβιν, ο Μισέλ Πικολί, ο Μαξ Φον Σύντοβ, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Επιπρόσθετα, σκηνοθέτησε η ίδια δύο ταινίες (Φως, 1976 και L'adolescente, 1979) και ασχολήθηκε και με το τραγούδι.
Έχει λάβει το βραβείο καλύτερης ηθοποιού στο φεστιβάλ των Καννών (από κοινού με τη Μελίνα Μερκούρη) για το Μοντεράτο Καντάμπιλε, το BAFTA καλύτερης ξένης ηθοποιού για το Βίβα Μαρία και το Σεζάρ Α' γυναικείου ρόλου για το La vieille qui marchait dans la mer. Για τη συνολική της προσφορά, έχει λάβει τον Τιμητικό Χρυσό Λέοντα του Φεστιβάλ Βενετίας, το Τιμητικό BAFTA της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, την Τιμητική Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου και το Τιμητικό Σεζάρ.
Διετέλεσε Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών δύο φορές, το 1975 και το 1995, και Πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του Φεστιβάλ Βερολίνου το 1983.
Παντρεύτηκε δύο φορές: με τον Γάλλο σκηνοθέτη και ηθοποιό Ζαν-Λουί Ρισάρ (1949-1956), με τον οποίο απέκτησαν έναν γιο, τον Ζερόμ, και με τον Αμερικανό σκηνοθέτη του «Εξορκιστή» Γουίλιαμ Φρήντκιν (1977-1979).
