Τι θα δούμε αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες

Annabelle: Creation

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντέιβιντ Φ. Σάντμπεργκ ΣΕΝΑΡΙΟ: Γκάρι Ντάουμπερμαν ΠΑΙΖΟΥΝ: Άντονι ΛαΠάλια, Μιράντα Ότο, Στέφανι Σίγκμαν, Τάλιθα Μπέιτμαν, Λούλου Γουίλσον, Φιλίπα Αν Κούλτχαρντ, Γκρέις Φούλτον, Λου Λου Σάφραν, Σαμάρα Λι, Τάιλερ Μπακ ΔΙΑΡΚΕΙΑ:109΄ ΔΙΑΝΟΜΗ: Tanweer

Ο σκηνοθέτης της ταινίας «Μη σβήσεις το φως» Ντέιβιντ Φ. Σάντμπεργκ συνεργάζεται με τους Τζέιμς Γουάν και Πίτερ Σάφραν, τους επιτυχημένους παραγωγούς των ταινιών «Το Κάλεσμα» και «Το Κάλεσμα 2», στην επιστροφή της θανάσιμης κούκλας Annabelle στη μεγάλη οθόνη, τρία χρόνια μετά το επιτυχημένο ντεμπούτο της, που συγκέντρωσε 257 εκατ. δολάρια εισπράξεις σε όλο τον κόσμο. Στην ταινία «Annabelle: Creation», αρκετά χρόνια μετά τον τραγικό θάνατο της μικρής τους κόρης, ένας κουκλοποιός και η σύζυγός του καλωσορίζουν στο σπίτι τους μια καλόγρια και μια ομάδα κοριτσιών από ένα κατεστραμμένο ορφανοτροφείο της περιοχής, που σύντομα θα γίνουν ο στόχος της δαιμονισμένης δημιουργίας του κουκλοποιού, της Άναμπελ.

Η δεύτερη ταινία με θέμα τη δαιμονισμένη κούκλα είναι σαφέστατα ανώτερη από την πρώτη και αποτελεί μια πολύ καλή προσθήκη στο κινηματογραφικό σύμπαν στο οποίο μας εισήγαγε το «Κάλεσμα». Η ταινία δημιουργεί μια τεταμένη ατμόσφαιρα που προμηνύει τη σκοτεινή έκβαση, το ξηρό τοπίο όπου βρίσκεται το σπίτι, οι παρουσίες των κοριτσιών λειτουργούν και το κακό που παραμονεύει ενισχύει την ανοικειότητα του περιβάλλοντος της ταινίας. Η «Annabelle» είναι μια μεγάλη εισπρακτική επιτυχία, ίσως η μεγαλύτερη για τον μήνα Αύγουστο στις ΗΠΑ, και σίγουρα μία από τις ταινίες τρόμου που βρίσκονται στο επίκεντρο τη φετινή χρονιά. Στα αρνητικά της, κάποια κινηματογραφικά κλισέ που χαρακτηρίζουν τις ταινίες του είδους.

Βικτώρια και Αμπντούλ

Victoria and Abdul

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Στίβεν Φρίαρς ΣΕΝΑΡΙΟ: Λι Χολ ΠΑΙΖΟΥΝ: Τζούντι Ντεντς, Αλί Φαζάλ, Μάικλ Γκαμπόν, Ολίβια Γουίλιαμς, Αντέλ Αχτάρ ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 106΄ ΔΙΑΝΟΜΗ: UIP

Ο υποψήφιος για Όσκαρ («The Grifters», «The Queen») Στίβεν Φρίαρς, μετά τις ταινίες «Mrs Henderson Presents» και «Φιλομένα», ξανασυνεργάζεται με τη βραβευμένη με Όσκαρ («Shakespeare in Love») Τζούντι Ντεντς, που μετά την ταινία «Mrs Brown» επανέρχεται στον ρόλο της βασίλισσας Βικτώρια. Η ταινία αφηγείται την αναπάντεχη φιλία που αναπτύχθηκε ανάμεσα στη βασίλισσα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας Βικτώρια και έναν Ινδό, τον Αμπντούλ (Αλί Φαζάλ), μέλος του υπηρετικού της προσωπικού, κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Οι δυο τους θα έρθουν κοντά και μέσα από τη δική του ματιά η βασίλισσα θα δει τον κόσμο με άλλη οπτική. Θα τον χρίσει έμπιστο δάσκαλο και πνευματικό σύμβουλό της, γεγονός που θα εξοργίσει τον κύκλο της.

Δεν πρόκειται για άλλη μια βιογραφία αλλά για μια μεγάλη και ακριβή παραγωγή που παίζεται άνετα σε πολυκινηματογράφους και βλέπεται απ’ όλες τις ηλικίες, καθώς συνδυάζει αρμονικά το γέλιο και το συναίσθημα. Η ταινία, που πραγματεύεται τη φιλία της βασίλισσας με έναν υπηρέτη και μάλιστα μουσουλμάνο, θίγει θέματα φυλής, θρησκείας και εξουσίας που και σήμερα ταλανίζουν την ανθρωπότητα. Η ιστορία κινείται γύρω από τη Ντεντς, η οποία δικαιολογημένα συζητείται ήδη για μία ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ, αφού στα 82 της αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι μία από τις μεγαλύτερες εν ενεργεία Βρετανίδες ηθοποιούς.

Γυάλινο Κάστρο

The Glass Castle

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντάστιν Ντάνιελ Κρέτον ΣΕΝΑΡΙΟ: Ντάστιν Ντάνιελ Κρέτον, Άντριου Λάναμ ΠAIZOYN: Μπρι Λάρσον, Γούντι Χάρελσον, Μαξ Γκρίνφιλντ, Σάρα Σνουκ, Ναόμι Γουότς ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 127΄ ΔΙΑΝΟΜΗ: Spentzos Film

Το «Γυάλινο Κάστρο» είναι βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία: περιγράφει τις περιπέτειες μιας εκκεντρικής αλλά σφιχτά δεμένης οικογένειας. Η βραβευμένη με Όσκαρ Μπρι Λάρσον υποδύεται μια νέα γυναίκα που, επηρεασμένη από τον ενθουσιώδη, άγριο χαρακτήρα του κατά τα άλλα δυσλειτουργικού πατέρα της, κατάφερε με φλογερή αποφασιστικότητα να χτίσει μια επιτυχημένη ζωή με τους δικούς της κανόνες. H ταινία κινείται σε δύο χρονικά πλαίσια, του παρόντος, με τα παιδιά της οικογένειας να είναι ενήλικα, και του παρελθόντος, που αναφέρεται στη ζωή των παιδιών με τους γονείς τους. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα αλλά η ταινία έχει αργό ρυθμό και το ενδιαφέρον κάπως εξαφανίζεται στην πορεία. Δημιουργείται η εντύπωση ότι η ιστορία δεν είχε τη σωστή αντιμετώπιση, ούτε σκηνοθετικά ούτε σεναριακά, ώστε να προκύψει μία όντως πολύ καλή ταινία. Από τις ερμηνείες ξεχωρίζει αυτή του Γούντι Χάρελσον στον ρόλο του πατέρα.