Ποια ταινία απαγορεύτηκε στην Ρωσία;

Την απαγόρευση της ταινίας «Ο θάνατος του Στάλιν» αποφάσισαν οι αρμόδιες ρωσικές αρχές, που χαρακτήρισαν τη μαύρη κωμωδία ως «απαράδεκτη και προσβλητική».

Το αρμόδιο υπουργείο πολιτισμού ανέστειλε την άδεια για την κυκλοφορία της ταινίας του Αρμάντο Ιανούτσι, καθώς αξιωματούχοι του υπουργείου και εξέχουσες μορφές των τεχνών κατηγοριοποίησαν την ταινία ως προσβλητική και εξτρεμιστική.

H Γιελένα Ντραπέκο, αναπληρώτρια διευθυντής κοινοβουλευτικής επιτροπής πολιτισμού υποστήριξε ότι «δεν έχει δει ποτέ κάτι τόσο αηδιαστικό στη ζωή της», σημειώνοντας ότι υπάρχουν στοιχεία εξτρεμισμού.

Το Graphic Novel που αποτέλεσε την έμπνευση για την ομώνυμη ταινία!

Την 1η Μαρτίου 1953, ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης –ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν– παθαίνει σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Δεν επιτρέπεται να κληθεί γιατρός, μέχρι να συνεδριάσει η Κεντρική Επιτροπή, να τεθεί το θέμα σε ψηφοφορία, και να αποφασιστεί έτσι ποιος γιατρός θα αναλάβει. Η Κεντρική Επιτροπή έχει άλλη μια δυσκολία να αντιμετωπίσει: το γεγονός ότι ο Σύντροφος Στάλιν είχε μόλις διατάξει την εκτέλεση των κορυφαίων γιατρών της Σοβιετικής Ένωσης! Κι έτσι ξεκινά ένα γραφειοκρατικό γαϊτανάκι, που σύντομα εξελίσσεται σε μάχη για την κατάκτηση της κορυφής της εξουσίας στο αχανές σοβιετικό κράτος…

Η ανά χείρας εικονογράφηση βασίζεται λοιπόν στην απόσταση που παίρνει από την Ιστορία. Την ανασυνθέτει για να αποκαλύψει την θεμελιώδη ουσία της. Αυτό που είναι σημαντικό εδώ δεν είναι η ακρίβεια των γεγονότων, αλλά η αυθεντικότητα της οπτικής γωνίας.

Το έργο των Νουρί και Ρομπέν αναπλάθει με εντυπωσιακό τρόπο τη φρικώδη και ζοφερή ατμόσφαιρα των κυκλωμάτων που κυβερνούσαν το Κρεμλίνο στο τέλος του αιματηρού καθεστώτος του Στάλιν.

Ο Χρουστσόφ θυμάται: «Εμείς, όσοι βρισκόμασταν γύρω από τον Στάλιν, ήμασταν θανατοποινίτες με αναστολή». Ο φόβος καραδοκούσε παντού, και όλοι επιδείκνυαν μια αηδιαστική δουλοπρέπεια.
Οι δυο συγγραφείς αναπλάθουν αυτήν την ατμόσφαιρα χρησιμοποιώντας πολλαπλές μεθόδους υπερβολής: φτάνουν στα άκρα κι υπογραμμίζουν το παράλογο, παντρεύοντας το επιβεβαιωμένο γεγονός με το αληθοφανές, το φανταστικό με το συμβολικό· μετατοπίζουν κάποια γεγονότα και τα στάδια διεξαγωγής τους μέσα στο χρόνο, συμπυκνώνουν το χρόνο ή παραλλάσσουν ένα γεγονός, ώστε να αποδώσουν τελικά μια εικόνα συχνά πιο αληθινή από την αλήθεια των ίδιων των γεγονότων.

Ζαν-Ζακ Μαρί
Ιστορικός που ειδικεύεται στη Σοβιετική ιστορία, έχει εκδώσει ανάμεσα σε άλλα τις βιογραφίες των Λένιν, Τρότσκι, Στάλιν, Χρουστσόφ και Μπέρια.

Κυκλοφορεί στα ελληνικά από την Brainfood Εκδοτική ΜΕΠΕ