«Λεφτά υπάρχουν» για το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»...

Το ιδανικό τοπίο για την ανάπτυξη του προεκλογικού τους λόγου έδωσε δύο φορές την τελευταία δεκαετία η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης σε δύο αρχηγούς της αντιπολίτευσης, οι οποίοι τρεις μήνες νωρίτερα είχαν κερδίσει με άνεση τις ευρωεκλογές και έδειχναν να καλπάζουν προς την εξουσία.

Η πρώτη φορά ήταν το 2009, λίγο μετά την προκήρυξη των εκλογών, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου είπε τη φράση «λεφτά υπάρχουν», που τον συνόδευσε σε όλο τον πολιτικό του βίο στη συνέχεια.

Η δεύτερη ήταν πέντε χρόνια αργότερα, το 2014, όταν ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», το οποίο υποτίθεται ότι θα αποτελούσε τη βάση για την κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Παπανδρέου το 2009

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2009 είχε δώσει στο ΠΑΣΟΚ την πρώτη νίκη μετά τις εθνικές εκλογές του 2000. Το κόμμα είχε πάρει προβάδισμα 4,35 μονάδων έναντι της ΝΔ (36,65% έναντι 32,3%) και ο αρχηγός του, Γιώργος Παπανδρέου, αφού είχε καταφέρει να επιβιώσει από την εσωτερική αμφισβήτηση που είχε προκαλέσει η ήττα του 2007, έδειχνε να καλπάζει προς την εξουσία στις εκλογές που λίγες ημέρες νωρίτερα είχε προκηρύξει ο Κώστας Καραμανλής, επικαλούμενος την ανάγκη για δύσκολες αποφάσεις για την οικονομία.

Δεν χρειάστηκαν παρά μόλις λίγα δευτερόλεπτα στην πρώτη ερώτηση που του έγινε στη συνέντευξη Τύπου για να δώσει την απάντηση «λεφτά υπάρχουν».

Την προηγούμενη μέρα, στην ομιλία του στα εγκαίνια, είχε παρουσιάσει το Σχέδιο Εθνικής Ανάτασης, για τις πρώτες 100 ημέρες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ήταν ένα σχέδιο εξόδου από την οικονομική κρίση με τέσσερις βασικούς άξονες:

Α. Στήριξη του εισοδήματος για λόγους κοινωνικής συνοχής και ενίσχυσης της ζήτησης στην οικονομία με αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, ένα έκτακτο επίδομα αλληλεγγύης, μέτρα προστασίας των δανειοληπτών και των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, καταπολέμηση της ακρίβειας, πάγωμα των τιμολογίων των ΔΕΚΟ για έναν χρόνο, ριζική φορολογική μεταρρύθμιση που προωθεί την αναδιανομή.

Β. Αναθέρμανση της αγοράς και ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας με την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, μέτρα για ένεση ρευστότητας στην αγορά, αλλαγή του ΤΕΙΡΕΣΙΑ και πρωτοβουλίες για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Γ. Προστασία και ενίσχυση της απασχόλησης με την επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών για την πρόσληψη νέων ανέργων, αύξηση του επιδόματος ανεργίας, μέτρα για την προστασία των εργαζομένων κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, προγράμματα κοινωνικής εργασίας.

Δ. Νοικοκύρεμα στα δημόσια οικονομικά με ριζικές τομές για την καταπολέμηση της σπατάλης και την ενίσχυση των φορολογικών εσόδων με πλήρη αναδιάρθρωση της φορολογικής διοίκησης και των μηχανισμών ελέγχου.

«Η χώρα χρειάζεται αποφάσεις. Η οικονομία χρειάζεται αποφάσεις. Οι πολίτες χρειάζονται αποφάσεις. Αποφάσεις, όχι προφάσεις που επιχειρούν να δικαιολογήσουν τα σημερινά αδιέξοδα της χώρας» είχε πει στην ομιλία του ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε διαβεβαιώσει ότι ήταν έτοιμος γι’ αυτές τις αποφάσεις.

«Είμαι έτοιμος να πάρω αυτές τις αποφάσεις. Να αλλάξουμε μαζί τα πράγματα στη χώρα» είχε πει ο Γιώργος Παπανδρέου και είχε εκφράσει την πεποίθησή του ότι με συλλογική προσπάθεια η χώρα μπορεί να βγει από αυτή τη συνολική κρίση και η οικονομία μπορεί να επανέλθει σε τροχιά ανάπτυξης και να παραγάγει νέο πλούτο, που θα μοιράζεται δίκαια.

Εννέα μήνες μετά, τον Απρίλιο του 2010, υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο.

Ο Τσίπρας το 2014

Το 2014 ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πήγαινε στη Θεσσαλονίκη με το φωτοστέφανο του πρώτου ηγέτη αριστερού κόμματος ο οποίος είχε κερδίσει εκλογές. Στις ευρωεκλογές του 2014 είχε πάρει 26,56%, κερδίζοντας με διαφορά 3,54 μονάδων τη ΝΔ του τότε πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά.

Όπως είχε γράψει στις 15 Σεπτεμβρίου η «Αυγή», «ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ παρουσίασε το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ», το οποίο κατά μια διαβολική σύμπτωση είχε τόσους «πυλώνες» όσους «άξονες» είχε το πρόγραμμα του Γιώργου Παπανδρέου, δηλαδή τέσσερις.

Ο στόχος του προγράμματος των τεσσάρων πυλώνων ήταν «για την αντιστροφή της κοινωνικής και οικονομικής αποδιάρθρωσης, την ανόρθωση της οικονομίας και την έξοδο από την κρίση» και συγκεκριμένα:

Α. Η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης

Β. Τα άμεσα μέτρα για την επανεκκίνηση της οικονομίας

Γ. Το εθνικό σχέδιο για την ανάκτηση της εργασίας

Δ. Ο θεσμικός και δημοκρατικός μετασχηματισμός του πολιτικού συστήματος

«Μόνος ρεαλισμός είναι η ανατροπή των μνημονίων στη χώρα και η διεκδίκηση ενός νέου ρόλου στην Ευρώπη» είχε πει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε διαβεβαιώσει ότι «το πρόγραμμά μας είναι ρεαλιστικό και ανατρεπτικό» και είχε ζητήσει άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία και ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης με τους δανειστές.

Παράλληλα, είχε υποσχεθεί ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, θα φορολογήσει τη μεγάλη ακίνητη περιουσία, θα επαναφέρει το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, ενώ είχε προαναγγείλει μια νέα σεισάχθεια για την προστασία των δανειοληπτών και αποκατάσταση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ.

Την επόμενη μέρα, στη συνέντευξη Τύπου, όταν του τέθηκε το ζήτημα ότι την προηγουμένη είχε προαναγγείλει πολλές παροχές, είχε απαντήσει ότι «είναι προσβλητικό για τον κόσμο που υποφέρει να μιλάνε κάποιοι για παροχές».

«Είναι τρελοκομείο ο ΕΝΦΙΑ, έχει επικρατήσει παράνοια στον κόσμο, δεν έχει να πληρώσει. Είναι παροχή να καταργήσεις αυτόν τον νόμο;» είχε πει και είχε δηλώσει πως το ρεαλιστικό και κοστολογημένο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στην Ελλάδα, που είχε παρουσιάσει, «δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης με κανέναν δανειστή».

Το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» δεν εφαρμόστηκε ποτέ και δέκα μήνες μετά, τον Ιούλιο του 2015, υπέγραψε το δικό του μνημόνιο.