Αλ. Τσίπρας: Είχα προειδοποιήσει τον Κάμερον για το δημοψήφισμα στην Βρετανία
«Διότι ανάμεσα στο δίλημμα λιγότερη ή καθόλου, αν όλο το προηγούμενο διάστημα προσπαθούσες να πείσεις για την ανάγκη λιγότερης ή καθόλου, η τελική επιλογή θα είναι η ορίτζιναλ επιλογή και όχι η μεσοβέζικη επιλογή» συμπλήρωσε ο πρωθυπουργός και σχολίασε «Και έτσι έγινε. Αν λοιπόν συνεχιστεί αυτή η συζήτηση, είναι βέβαιο ότι θα αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ.»
Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε και σε όσους συγκρίνουν το δημοψήφισμα στην Ελλάδα με το δημοψήφισμα στη Μεγάλη Βρετανία: «Και για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, επιτρέψτε μου και μια αναφορά, διότι τούτες τις μέρες όσοι είτε έχουν επιλεκτική μνήμη, είτε συστηματικά θέλουν να σπεκουλάρουν, κατηγορώντας μας ότι ανατρέψαμε τη λαϊκή ετυμηγορία πέρυσι τον Ιούλη, θέλω να θυμίσω το εξής:
Το ναι στο δημοψήφισμα του Ιούλη στην Ελλάδα δεν θα σήμαινε απλά παραμονή –άλλωστε είναι σαφές ότι το όχι δεν σήμαινε έξοδο. Το ναι θα σήμαινε πολύ σκληρότερα και περισσότερα μέτρα χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς δέσμευση για το χρέος, με πλεονάσματα αυτά που είχε υπογράψει ο Σαμαράς, 4,5%, και σύμβαση υπό αγγλικό δίκαιο.
Θα σήμαινε αυτόματες περικοπές των συντάξεων, καμία προστασία πρώτης κατοικίας –αυτά είχαν δεσμευθεί- κατάργηση της ρύθμισης των 100 δόσεων, για την οποία, έλεγαν ότι μονομερώς εμείς την είχαμε φέρει στο πρώτο εξάμηνο, 15.000 απολύσεις στο δημόσιο τομέα, ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό και προφανώς αυτό που για ορισμένους, τους πιο ακραίους της Ευρώπης αλλά και το εδώ κατεστημένο, ήταν ο βασικός στόχος, παρένθεση και παλινόρθωση του παλιού πολιτικού συστήματος και της διαπλοκής που αυτό κουβαλούσε και συνεχίζει να κουβαλά.
Και όλα αυτά χωρίς καμία δέσμευση για την ομαλή κάλυψη –επαναλαμβάνω- των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας.
Διότι σήμερα η Βρετανία που φεύγει δεν είναι στο ευρώ και οι αγορές έχουν κλυδωνιστεί από βορρά σε νότο και από ανατολή σε δύση. Και στη Βρετανία. Φανταστείτε τι θα μπορούσε να σημαίνει για μια μικρή και αδύναμη χώρα μέσα στο ευρώ.
Και θέλω να κλείσω αυτή την αναφορά, στο ιστορικό χθεσινό συμβάν, λέγοντας πως είναι σαφές πλέον ότι η αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μας φέρνει μπροστά σε μεγάλα διλήμματα και ενώπιον δύο δρόμων.
Ο ένας δρόμος είναι αυτός της περιχαράκωσης. Της επιστροφής στον εθνικό απομονωτισμό που φορά τον μανδύα της ανεξαρτησίας και την εξάπλωση της μάστιγας του εθνικισμού που η ήπειρος μας έχει πληρώσει πολύ ακριβά, τον αιώνα που μας πέρασε.
Ήδη γνωρίζετε ότι μια σειρά από δυνάμεις που υπερασπίζονται και μάχονται γι αυτή την επιλογή, επιδιώκουν να κεφαλαιοποιήσουν την απόφαση για το Brexit. Ήδη οι δυνάμεις της ακροδεξιάς στη Γαλλία, την Ολλανδία και την Αυστρία ζητούν να ακολουθήσουν και οι χώρες τους το δρόμο των Βρετανών και δεν το κρύβουν στόχος τους είναι η διάλυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος της μάχης για να αλλάξει η Ευρώπη. Είναι ο δρόμος της μάχης για την αλληλεγγύη και την ειλικρινή συμπόρευση λαών και κρατών. Που προϋποθέτει όμως τον αναστοχασμό και τη συλλογική δέσμευση πάνω σε αξίες και αρχές που έχουν την καταγωγή τους στις ιδρυτικές αξίες της Ε.Ε. Τις αρχές πάνω στις οποίες βασίστηκε το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Του σεβασμού στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Στις δημοκρατικές ελευθερίες, σε αυτό που ονομάζουμε λαϊκή κυριαρχία.Στην ισοτιμία στα δικαιώματα και την αμοιβαιότητα στις υποχρεώσεις. Στην ανάγκη να υπερβούμε συλλογικά –σεβόμενοι πάντα τη διαφορετικότητα και την κυριαρχία κάθε κράτους– τα προβλήματα που μας αγγίζουν όλους.
Έρχεται λοιπόν πιστεύω η στιγμή όπου πρέπει να πάρουμε γενναίες πολιτικές αποφάσεις και βρισκόμαστε μπροστά στην ανάγκη μιας ριζικής αλλαγής στρατηγικής.
Οποιαδήποτε καθυστέρηση θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε ανατροφοδότηση της κρίσης. Στην Ευρώπη φρούριο. Στην Ευρώπη των κλειστών συνόρων, του μίσους και της ακροδεξιάς. Εμείς έχουμε επιλέξει να δώσουμε αυτή τη μάχη για μια άλλη Ευρώπη. Και πιστεύω η αριστερά, οι προοδευτικές δυνάμεις δεν είναι με την Ευρώπη απλά επειδή πιστεύουν στην ειρηνική συνύπαρξη και τη συνεργασία των λαών. Είμαστε με την Ευρώπη γιατί πιστεύουμε ότι μία χώρα από μόνη της είναι σχεδόν αδύνατο να αναχαιτίσει τις ορέξεις των άγριων χρηματοπιστωτικών αγορών και την ακραία νεοφιλελεύθερη ατζέντα την οποία επιβάλουν σε όσες χώρες έχουν δανειακές ανάγκες.
»Εδώ και χρόνια λέγαμε και λέμε -και νομίζω ότι σήμερα επιβεβαιώνεται ακόμα περισσότερο, ότι η Ευρώπη είναι η ελάχιστη γεωγραφική περιοχή όπου η πολιτική, οι κυβερνήσεις, οι προοδευτικές δυνάμεις, η αριστερά μπορούν να προστατέψουν τις κοινωνίες από τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους τις μόνιμες και μεγάλες ανισότητες.
Έχουμε, λοιπόν, επιλέξει να δώσουμε αυτή τη μάχη για μια άλλη Ευρώπη. Και το κόστος αυτής μας της επιλογής το έχουμε αναλάβει, και μάλιστα με μεγάλη γενναιότητα.
Για αυτό και νομίζω ότι είμαστε οι καταλληλότεροι στην Ευρώπη να αναλάβουμε πρωτοβουλίες αφύπνισης προς όλες τις κατευθύνσεις, για να πάνε τα πράγματα αλλιώς».
