Σ.Βαλυράκης (1943-2021): Δέκα λογιώ οι παλικαριές, οι εννιά να δραπετεύεις

Ο Σήφης Βαλυράκης γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1943 στα Χανιά. Ήταν γιος του Γιάννη Βαλυράκη, ο οποίος 20 χρόνια αργότερα, στις εκλογές του 1964, εξελέγη βουλευτής της Ένωσης Κέντρου.

Ο Σήφης Βαλυράκης σπούδασε ηλεκτρονικός μηχανικός στη Δυτική Γερμανία και τη Σουηδία, με ειδίκευση στους βιομηχανικούς αυτοματισμούς. Μιλούσε αγγλικά, γερμανικά και σουηδικά.

Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα και την επιβολή της δικτατορίας το 1967 εντάχθηκε στο ΠΑΚ και ανέλαβε δράση στο ένοπλο τμήμα του Κινήματος. Οι αρχές της δικτατορίας τον συνέλαβαν το 1971, καταλογίζοντάς του σωρεία βομβιστικών επιθέσεων.

Φυλακίστηκε και βασανίστηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, απ’ όπου απέδρασε, καθώς κατάφερε να κόψει τα κάγκελα του κελιού του και στη συνέχεια να προκαλέσει βραχυκύκλωμα στο ηλεκτρικό δίκτυο των φυλακών.

Η απόπειρα να διαφύγει στη Γιουγκοσλαβία στην οροφή ενός τρένου ήταν ανεπιτυχής, με αποτέλεσμα να συλληφθεί εκ νέου και να οδηγηθεί στις φυλακές της Κέρκυρας. Αλλά και από κει δραπέτευσε και κολύμπησε στην Αλβανία, όπου καταδικάστηκε σε τριετή καταναγκαστικά έργα ως κατάσκοπος.

Σύμφωνα με πηγές από την οικογένεια Παπανδρέου, απελευθερώθηκε όταν, αφού με μια επιστολή στη μητέρα του έγινε γνωστό ότι κρατείται στην Αλβανία, ο Ανδρέας Παπανδρέου κινητοποίησε τον πρίγκιπα της Καμπότζης Σιχανούκ, ο οποίος έπεισε την κινεζική ηγεσία να ασκήσει την επιρροή της στη μαοϊκή Αλβανία.

Μετά τη Μεταπολίτευση εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ και διετέλεσε βουλευτής Χανίων από το 1977 έως το 2012 με κενό την περίοδο 2004-2009.

Σε αυτή την περίοδο άσκησε μία φορά υπουργικά καθήκοντα, ως υπουργός Δημόσιας Τάξης στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου (από τον Μάρτιο 1995 έως τον Ιανουάριο 1996), ενώ στο μεγαλύτερο μέρος των κυβερνήσεων Παπανδρέου (1981-1989 και 1993-1996) ασκούσε καθήκοντα υφυπουργού και συγκεκριμένα:

• Μεταφορών και Επικοινωνιών (Οκτώβριος 1981 - Νοέμβριος 1984)
• Πολιτισμού με αρμοδιότητα τον Αθλητισμό (Ιούλιος 1985 - Ιούνιος 1988)
• Δημόσιας Τάξης (Ιούνιος 1988 - Ιούλιος 1989
• Δημόσιας Τάξης (Ιούλιος 1994 - Μάρτιος 1995)

Μετά την ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από τον Κώστα Σημίτη, τον οποίο δεν είχε στηρίξει, δεν αξιοποιήθηκε στις κυβερνήσεις 1996-2004.

Επανεξελέγη στη Bουλή το 2009 και ανέλαβε την προεδρία της εξεταστικής επιτροπής για τη Siemens.

Στις εκλογές του Μαΐου 2012 το ΠΑΣΟΚ δεν εξέλεξε βουλευτή στα Χανιά και αμέσως μετά αποφάσισε να μην είναι υποψήφιος στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου 2012.

Έκτοτε παρενέβαινε στα τεκταινόμενα του χώρου με παρεμβάσεις και αρθρογραφία.

Στα μάτια των αμερικανικών υπηρεσιών η αντιδικτατορική του δράση συνδυάστηκε με τη δράση της 17Ν μετά τη Μεταπολίτευση και μάλιστα την 1η Φεβρουαρίου 2009 η βίζα του για τις ΗΠΑ ανακλήθηκε όσο ήταν εν πτήσει προς τη Νέα Υόρκη, όπου παρέμεινε αρκετές ώρες μετά την προσγείωση του αεροπλάνου του, σε μια κίνηση που προκάλεσε την έντονη αντίδραση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο μάλιστα είχε ζητήσει παρέμβαση του νεοεκλεγέντος τότε προέδρου Ομπάμα.

Ήταν παντρεμένος με τη ζωγράφο Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη, που έχει κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία για τα έργα της, και είχε δύο παιδιά.

Άφησε την τελευταία του πνοή υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες στην Ερέτρια, όπου είχε εξοχικό, στις 25 Ιανουαρίου 2021.