Αγωνιούν -ξανά- οι ασθενείς για την πρόσβαση στα ογκολογικά φάρμακα

Ένας ακόμη γύρος φόβου, ανασφάλειας και ταλαιπωρίας περιμένει τους ογκολογικούς ασθενείς, που μετά τις πρόσφατες αρνητικές εξελίξεις βλέπουν (ξανά) να ορθώνεται μπροστά τους το ενδεχόμενο να μην έχουν πρόσβαση στις θεραπείες από τις οποίες κρέμεται η ζωή τους. Η απόσυρση φαρμάκου της θετικής λίστας από τη Roche, για το μεταστατικό μελάνωμα, χαρακτηρίζεται από την Ελληνική Ομοσπονδία Καρκίνου (ΕΛΛΟΚ) «κορυφή του παγόβουνου» και παρ’ ότι η φαρμακευτική εταιρεία δεσμεύτηκε να συνεχίσει τη δωρεάν διάθεση της θεραπείας για όσους ασθενείς τη λαμβάνουν έως και την ώρα της απόσυρσης από τη λίστα των αποζημιούμενων θεραπειών, το πρόβλημα δεν λύνεται, καθώς δεν διευκρινίζεται τι θα γίνει με τους ασθενείς οι οποίοι θα τη χρειαστούν μελλοντικά.

Αυτό ακριβώς ζητά η ΕΛΛΟΚ, τη δωρεάν χορήγηση της θεραπείας όχι μόνο στους ασθενείς που τη λαμβάνουν ήδη, μέχρι την ολοκλήρωση της θεραπείας τους, αλλά και σε όσους ασθενείς της συγκεκριμένης κατηγορίας τη χρειαστούν, δεδομένου ότι γι’ αυτούς δεν υπάρχει χρόνος, ούτε εναλλακτικές λύσεις θεραπείας. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΕΛΛΟΚ, από μεταστατικό μελάνωμα πάσχουν στην πατρίδα μας 50 ασθενείς. Η δυσμενής εξέλιξη των τελευταίων ημερών δεν έπεσε φυσικά σαν κεραυνός εν αιθρία.

Η ΕΛΛΟΚ είχε προειδοποιήσει από τον περασμένο Ιούνιο πως η αποσπασματική λήψη μέτρων, χωρίς καμία πρότερη επικοινωνία και διαβούλευση με τους εταίρους στον χώρο της ογκολογίας, τις επιστημονικές ιατρικές εταιρείες και τους εκπροσώπους των ασθενών, δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά και αποτελεί βήμα οπισθοδρόμησης για την ογκολογική περίθαλψη στη χώρα μας. Η ΕΛΛΟΚ είχε από τότε επισημάνει ότι ο νόμος 4472/2017 άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου και σήμερα, προτού γενικευτεί το φαινόμενο της απόσυρσης αναντικατάστατων θεραπειών, ζητά από τον υπουργό Υγείας την άμεση εξαίρεση εκείνων των ομάδων ασθενών, όπως οι συγκεκριμένοι, με σπάνιο ή μεταστατικό καρκίνο, για τον οποίο δεν υπάρχει άλλη γραμμή θεραπείας, από τις διατάξεις του άρθρου 89 του ν. 4472/2017. Παράλληλα, ζητά τη θεσμοθέτηση της συμμετοχής της Ομοσπονδίας στην Επιτροπή Διαπραγμάτευσης, καθώς σε όλο τον κόσμο οι ασθενείς συμμετέχουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων από τις οποίες εξαρτώνται, εντέλει, οι ζωές τους.