Με ένα, δύο φάρμακα, δεν ρυθμίζονται οι ασθενείς με διαβήτη

Με το ευρέως γνωστό διαβητολογικό φάρμακο, τη μετφορμίνη, που δίνεται συχνά σαν μονοθεραπεία στους νεοδιαγνωσμένους διαβητικούς ασθενείς ή σαν προσθήκη στη θεραπεία με σουλφονυλουρία, μόνο ένας στους τρεις μπορεί να ρυθμιστεί.

Οι υπόλοιποι μένουν αρρύθμιστοι τουλάχιστον για δύο χρόνια, με συνέπεια να επιτείνεται η έλευση των σοβαρών επιπλοκών της νόσου και να κινδυνεύει η υγεία τους, πρωτίστως από τα καρδιαγγειακά, όπως εξηγεί ο Βασίλης Τσιμιχόδημος, επίκουρος καθηγητής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

Αν σε αυτό το εύρημα συνυπολογίσουμε το γεγονός πως ο διαβήτης, από τη στιγμή που ξεκινά, εξελίσσεται –ακόμα κι αν ρυθμιστεί–με τα κύτταρα του παγκρέατος να εξασθενούν χρόνο με τον χρόνο, αναδεικνύεται η επείγουσα ανάγκη να εξατομικευτεί η θεραπεία, με την προσθήκη κι άλλων φαρμάκων, ώστε να επιτευχθεί το ζητούμενο, η διατήρηση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης κάτω από 6,5 για κάθε διαβητικό ασθενή, όπως προσθέτει ο καθηγητής Παθολογίας του ΕΚΠΑ Νίκος Τεντολούρης.

Τρεις νέες μελέτες που εκπονήθηκαν από την MSD αναδεικνύουν νέα δεδομένα, από την καθημερινή κλινική πράξη, προκειμένου να διευκολυνθεί η διαχείριση των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη. Σημαντικό είναι επίσης το εύρημα ότι η υπογλυκαιμία παραμένει η μεγαλύτερη παγίδα για την προσήλωση στη θεραπεία, με μόλις 15% των ασθενών που υπέστησαν σοβαρή υπογλυκαιμία να παίρνουν τα φάρμακά τους.