Καταρρίπτεται ο μύθος ότι τα λεφτά δεν φέρνουν ευτυχία

Υπάρχουν ευάλωτες ομάδες πληθυσμού που δεν γνωρίζουν την έννοια της πρόληψης, η ενημέρωση σε θέματα υγειονομικής φροντίδας είναι άγνωστη και η επαφή με τον γιατρό ανύπαρκτη. Οι άνθρωποι αυτοί ζουν στη φτώχεια και έχουν παρατεταμένο στρες με συνέπειες για την υγεία τους.

Όπως αναφέρει ο ομότιμος καθηγητής Παιδιατρικής-Ενδοκρινολογίας Γεώργιος Χρούσος, που ανέλυσε τη σύνδεση μεταξύ φτώχειας και στρες, «όσο πιο φτωχός, τόσο πιο στρεσαρισμένος», προσθέτοντας ότι οι άνθρωποι που βιώνουν τη φτώχεια εκτίθενται σε δύσκολο περιβάλλον, καπνίζουν, πίνουν, έχουν κακή διατροφή, δεν αθλούνται και δεν έχουν καλή πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Οι φτωχοί βρίσκονται σε παρατεταμένο στρες και τα παιδιά που μεγαλώνουν σε φτωχές οικογένειες έχουν αυξημένες πιθανότητες να πάθουν ατυχήματα, να έχουν άσθμα, ανεβασμένη αρτηριακή πίεση, αναπνευστικά προβλήματα.

Όπως σημειώνει ο κ. Χρούσος, σε μια νόσο τα συμπτώματα πηγάζουν και από την αντίδραση του οργανισμού και αυτό συμβαίνει με το στρες. Οι στρεσογόνες ορμόνες, επειδή είναι παρατεταμένα αυξημένες, προκαλούν ζημιά στον οργανισμό. Ό,τι είναι μέσα στα πλαίσια του φυσιολογικού είναι καλό στρες, αν ξεπεράσει αυτά τα πλαίσια και σε σοβαρότητα και σε διάρκεια, έχουμε κακό στρες. Σήμερα έχουμε χρόνιο στρες με επιπτώσεις στην υγεία, για το οποίο, μεταξύ άλλων, ευθύνονται η κοινωνικοοικονομική κατάσταση, η ανεργία, η μοναξιά, η κοινωνική ανισότητα κ.λπ.

Κατά τον καθηγητή, μεγάλη σημασία έχει και το πότε ασκήθηκε το στρες στον οργανισμό: «Όσο πιο νωρίς, τόσο πιο δύσκολα τα πράγματα, ενώ οι κρίσιμες περίοδοι είναι η προγεννητική περίοδος, τα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής και η εφηβεία. Όσο νωρίτερα ξεκινήσουμε την προφύλαξη, τόσο πιο νωρίς θα ανατρέψουμε τα επακόλουθα του στρες».

Τέλος, ο κ. Χρούσος επισημαίνει ότι οι κοινωνικές παρεμβάσεις είναι απαραίτητες σε αυτούς τους πληθυσμούς, καθώς βοηθούν γονείς και παιδιά να αισθανθούν καλύτερα.