Κωνσταντίνος Ρήγος: «Θεωρώ ότι κάθε γενιά αναζητά να ζήσει με έναν τρόπο την δική της Βαβέλ»

25.05.2018
Πολιτισμός

Τέσσερα χρόνια μετά την «Αρκαδία», την τελευταία παραγωγή της Οκτάνα στο Φεστιβάλ Αθηνών, ο χορογράφος, σκηνοθέτης και διευθυντής μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Κωνσταντίνος Ρήγος παρουσιάζει στο Ίδρυμα Κακογιάννη την «Βαβέλ».

Μία παράσταση για τη νέα αρχή μετά την πτώση και την καταστροφή. Μαζί του βρίσκονται οι χορευτές Μαρκέλλα Μανωλιάδη, Μιχάλης Κριεμπάρδης, Γιάννης Μίχος και Χρήστος Στρινόπουλος.

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος μίλησε στο freesunday.gr για την έννοια του πύργου της Βαβέλ, για το πώς οι άνθρωποι προσπαθούν να ξαναβρούν τον εαυτό τους αλλά και για την τέχνη του χορού στην Ελλάδα του 2018.

VAVELwebposter

Αρχικά, θα θέλαμε να μας πείτε πώς προέκυψε η ιδέα της Βαβέλ.

Με ενδιαφέρει να βρίσκω θέματα που να μπορούν να αντιμετωπιστούν αισθητικά αλλά και με έναν πολιτικό τρόπο. Να έχουν νόημα για μια σύγχρονη εποχή για μια κοινωνία. Ψάχνοντας λοιπόν με τους συνεργάτες μου τις ιστορίες και τους μύθους καταλήξαμε στην Βαβέλ, γιατί η Βαβέλ πέραν του ότι είναι ένας πύργος που γκρεμίζεται, συμβολίζει και την τάση του ανθρώπου να φτάσει πιο ψηλά από εκεί που ο ίδιος αντέχει με αποτέλεσμα είτε λόγω θείας δίκης να καταστραφεί είτε και ο ίδιος να αυτοκαταστραφεί. Οπότε η Βαβέλ ταίριαξε μέσα στον προγραμματισμό μου και αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό το θέμα όχι όμως με το θέμα ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους αλλά με το ότι ο άνθρωπος εξακολουθεί να μην μαθαίνει από την ιστορία και να θέλει ουσιαστικά να ξαναχτίσει κάτι πάνω από τις δυνάμεις του. Σαν να πιστεύει πάντα ότι εκείνος θα βρει την λύση.

Η ιστορία προσαρμόζεται στα σημερινά δεδομένα;

Νομίζω ότι προσαρμόζεται σε όλα τα δεδομένα και σε όλες τις εποχές. Δεν είναι μόνο δική μας ιστορία, δεν είναι ότι ζούμε πρώτη φορά πράγματα τα οποία είναι ακραία . Αν σκεφτούμε ότι έχει υπάρξει Α΄ και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος νομίζω ότι έχουμε φτάσει σε πιο ακραίες συνθήκες. Θεωρώ ότι κάθε γενιά αναζητά να ζήσει με έναν τρόπο την δική της Βαβέλ. Αυτό που κάνουμε στην παράσταση είναι πώς αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος τον εαυτό του μετά από μια καταστροφή και πώς οδηγείται πάλι σε αυτήν. Δηλαδή, σαν μια μικρή ιστορία ζωής. Ο κάθε άνθρωπος «μετά από την πτώση του πύργου», προσπαθεί να ξαναβρεί την ύπαρξή του, τα κομμάτια του, να βρει αν υπάρχει, πόσα μέλη από το σώμα του έχει. Προσπαθεί να ξαναβρεί τον έρωτα, την επικοινωνία, να ξαναγίνει σύνολο μιας ομάδας και στο τέλος όταν θεωρεί ότι είναι αυτοδύναμος προσπαθεί να ξαναχτίσει τον πύργο. Με αυτόν τον τρόπο και με έναν μινιμαλιστικό ήχο προσπαθούμε να προσεγγίσουμε το θέμα της Βαβέλ φτιάχνοντας ένα έργο αρκετά κινητικό, έντονα χορογραφικό και πολύ προσωπικό.

vavel 1

Χωροχρονικά πού θα μπορούσε να τοποθετηθεί;

Αυτά που περιγράφει είναι λίγο πιο γενικά δεν έχουν να κάνουν με πολιτικές συνθήκες και καταστάσεις της κοινωνίας αυτής της στιγμής. Πιστεύω ότι είναι πιο παγκόσμιο. Στην παράσταση δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος. Δεν συμβαίνει ούτε στο σήμερα ούτε στο χθες ούτε στο αύριο. Θα μπορούσε να συμβαίνει πάντα. Και δεν έχει να κάνει με κάτι που ζούμε σήμερα στην Ελλάδα αλλά με κάτι που ζούμε ως άνθρωποι γενικώς.

Τον περασμένο Φεβρουάριο αναλάβατε την θέση του διευθυντή μπαλέτου στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Ποιες είναι οι πρώτες σας εντυπώσεις;

Γνωρίστηκα με την ομάδα και τους χορευτές και προσπαθούμε όλοι μαζί και με την δική μου θέληση αλλά και με την θέληση και τη συμπαράσταση των χορευτών να προχωρήσουμε σε μια εποχή η οποία θα φέρει την εξέλιξη της ομάδας της ΕΛΣ. Που θα δώσει καινούργια πράγματα και νέες ιδέες , πολλούς και διαφορετικούς χορογράφους, δικά μου έργα προκειμένου να δώσω το στίγμα μου αλλά και ταυτόχρονα για να φτιαχτεί το ήθος της νέας ομάδας της ΕΛΣ, η οποία είναι μια ομάδα που βασίζεται στην κλασική τεχνική και στην κλασική φόρμα αλλά που αυτό το εξελίσσει ακόμα και στον σύγχρονο χορό.

Για την επόμενη σεζόν τι σχεδιάζετε;

Φτιάξαμε ένα πρόγραμμα για την επόμενη σεζόν που περιέχει και διαφορετικούς χορογράφους και διαφορετικά στυλ. Στόχος να λειτουργήσει το πρόγραμμα αυτό ως πιλότος γιατί θέλουμε να δούμε τι άλλο μπορούμε να κάνουμε. Θέλουμε το προφίλ της ομάδας να είναι μοναδικό και όχι να μοιάζει κάπου αλλού.

Ποια είναι η θέση του χορού και κατ΄ επέκταση των ανθρώπων του στην Ελλάδα του 2018;

Φέτος είναι μια καλύτερη χρονιά για τον χορό λόγω της απόφασης της υπουργού Πολιτισμού να επιστρέψουν οι επιχορηγήσεις στις ομάδες χορού και στο θέατρο. Ειδικά για τον χορό που έχει πολύ μεγάλη ανάγκη την οικονομική υποστήριξη, αυτό ήταν ένα πολύ θετικό βήμα στο να επανέλθουμε στο σημείο που είχε φτάσει πριν δέκα χρόνια να ξαναβρεί δηλαδή τον στόχο του, την υποστήριξή του γιατί είναι μια τέχνη που είναι και ακριβή και μικρή σε διάρκεια για τους χορευτές και ταυτόχρονα δεν μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα, χρειάζεται βοήθεια. Όλες οι τέχνες χρειάζονται βοήθεια απλώς ο χορός λόγω του ότι δεν έχει γνωστούς πρωταγωνιστές όπως συμβαίνει με τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές είναι πιο δύσκολο να πέσουν τα φώτα πάνω του. Είναι και μια δύσκολη τέχνη που παρότι έχει να κάνει με το σώμα με μια παγκόσμια γλώσσα αυτή του σώματος είναι πιο δύσκολα προσεγγίσιμη. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ ότι το επίπεδο του χορού στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ υψηλό και κυρίως το επίπεδο των χορευτών με αποτέλεσμα πολλοί χορευτές ευτυχώς να φεύγουν στο εξωτερικό και να συνεχίζουν εκεί σε διάφορες ομάδες.

vavel 2