6 νέες κυκλοφορίες

Γιάννη Βλαχογιάννη Μνήμη

«1821: Από το καριοφίλι στην πένα»

Εκδόσεις Λογότυπο

73 λογοτεχνικά κείμενα σύντομων διηγημάτων με άξονα τον κόσμο του 1821, κάτω από την επιρροή της «ιστορικής» ηθογραφίας στη διάρκεια τριάντα ετών (1901-1931). Έχουν πρωτοδημοσιευθεί ανεξάρτητα σε εφημερίδες, περιοδικά, αφιερώματα της εποχής αλλά και σε τρεις αυτόνομες επιλεκτικές εκδόσεις- συλλογές στη διάρκεια περίπου είκοσι ετών (1913-1931). Ο συγγραφέας, πολυγραφότατος λογοτέχνης και ακούραστος ιστοριοδίφης αρχείων και ντοκουμέντων, μπολιάζει το προσωπικό βίωμά του από την έκθεσή του σε αφηγήσεις του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντός του, αξιοποιεί τις ιστορικές πηγές με τις οποίες σχετίζεται από τις έρευνές του, τις τρέχουσες δημοσιεύσεις αρθρογραφίας εφημερίδων της εποχής του και φτιάχνει ένα πρωτότυπο υλικό συνύπαρξης, που αποτυπώνει με τη λογοτεχνική του γραφή μυθοπλαστικά.

Ted Chiang

«Εκπνοή»

Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Εκδόσεις Ίκαρος

Οι εννέα ιστορίες που μας προσφέρει στην «Εκπνοή» ο Ted Chiang, ίσως ο σπουδαιότερος εν ζωή συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, δεν εκτυλίσσονται σε κανέναν μακρινό γαλαξία, εκατοντάδες χρόνια από εδώ. Για την ακρίβεια, ο κόσμος του ελάχιστα απέχει από τον δικό μας. Με μια εκ πρώτης όψεως χαλαρή φιλοσοφική διάθεση και όχημα τεχνολογίες ένα-δυο βήματα πιο εξελιγμένες από τη δική μας, ο πολυβραβευμένος Chiang εξερευνά σε εκπληκτικό βάθος οικεία ερωτήματα, που απασχολούν τον άνθρωπο εδώ και αιώνες: Μπορούμε άραγε να ταξιδέψουμε στον χρόνο; Έχει ο άνθρωπος πραγματικά ελεύθερη βούληση; Πώς επηρεάζουν η μνήμη και η ανάμνηση αυτό που είμαστε; Ποια πλάσματα θεωρούνται έμβια; Ή ακόμη τι θα συνέβαινε αν ήμασταν σε θέση να παρακολουθήσουμε εναλλακτικές εκδοχές της ζωής μας;

Fredrik Backman

«Ένας άντρας που τον λένε Ούβε»

Μετάφραση: Γιώργος Μαθόπουλος

Εκδόσεις Κέδρος

Ο Ούβε είναι πενήντα εννέα χρονών και ζει μόνος. Έχει αυστηρές αρχές και μια ρουτίνα που δεν αλλάζει ποτέ. Κάθε μέρα επιθεωρεί τη γειτονιά και ελέγχει αν τηρούνται οι κανόνες που έχει ορίσει ο σύλλογος ιδιοκτητών ακινήτων. Οι γείτονες τον θεωρούν απρόσιτο, ψυχρό και ιδιότροπο. Ο κόσμος τον απογοητεύει διαρκώς, κι εκείνος δεν διστάζει να δείχνει τη δυσαρέσκειά του σε κάθε ευκαιρία.

Μια μέρα, οι νέοι θορυβώδεις γείτονες της απέναντι μονοκατοικίας καταστρέφουν το γραμματοκιβώτιό του στην προσπάθειά τους να παρκάρουν ένα τρέιλερ. Κι έτσι αρχίζουν οι καβγάδες, αλλά και μια αναπάντεχη φιλία, που αλλάζει όχι μόνο τη ζωή του Ούβε αλλά και ολόκληρης της γειτονιάς. Το πρώτο βιβλίο του Φρέντρικ Μπάκμαν, με το οποίο έγινε παγκοσμίως γνωστός, κυκλοφορεί σε 43 χώρες και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο. Μια αστεία, συγκινητική και βαθιά ανθρώπινη ιστορία για τη μοναξιά, τις δυσκολίες στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά και την ανθρωπιά που μπορεί να κρύβεται εκεί που δεν το περιμένει κανείς.

Αργύρης Παυλιώτης

«Το φάντασμα της “Αίγλης”»

Επιμέλεια: Νάντια Φαμέλου

Εκδόσεις IANOS

Ο πολυγραφότατος συγγραφέας, με το καυστικό χιούμορ του, μας χαρίζει ένα μυθιστόρημα όπου ξεδιπλώνεται η «οδύσσεια» του μέσου Έλληνα πολίτη που έρχεται αντιμέτωπος με τη γραφειοκρατία και την «παραφροσύνη» της δημόσιας διοίκησης στη δεκαετία του '80, παλεύοντας για την απαλλοτρίωση ενός διατηρητέου μνημείου και καταλήγοντας σε κάποιο κέντρο ψυχικής υγείας, γαλήνιος και συμφιλιωμένος με το μάταιο της περιπέτειάς του…

Απόσπαμα από το βιβλίο

Έφυγα στις τρεις από το υπουργείο. Ακολούθησα τη διαδρομή για τον σιδηροδρομικό «Σταθμό Λαρίσης». Στον δρόμο, προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω αν αυτά που έζησα, συνέβησαν πραγματικά και δεν τα φαντάστηκα. Όχι, δεν τα φαντάστηκα· συνέβησαν πραγματικά! Δηλαδή σήμερα άνοιξε ο δρόμος για την απαλλοτρίωση; Και άρχισαν πάλι οι ενοχές… Αν δεν είχα δει αυτό το φάντασμα καθώς κατέβαινα τα σκαλοπάτια, αν δεν είχα καθίσει για να ονειροπολήσω, αν έφευγα αμέσως και δεν συναντούσα τον Οδυσσέα, όλα θα τέλειωναν όπως ήθελα. Τέρμα. Απαλλοτρίωση δεν γίνεται. Αλλά, σκέφτηκα, ο θείος Ανέστης κάτι θα σκαρφιζόταν πάλι για να με ταλαιπωρήσει. Τουλάχιστον, μ’ αυτή την εξέλιξη, θα μ’ αφήσουν ήσυχο για κάποιο διάστημα. Από την άλλη, τίποτα δεν ήταν σίγουρο. Μπορεί να μην περνούσε από το Συμβούλιο, αφού τα οικονομικά του υπουργείου δεν αντέχουν τέτοια έξοδα. Μου το επεσήμανε και ο Οδυσσέας. Οι πιθανότητες ήταν πενήντα πενήντα. Οπότε, σε περίπτωση αρνητικής απάντησης, θα είχαμε «ΟΧΙ με βούλα»!

Heddi Goodrich

«Χαμένοι στη Νάπολη»

Μετάφραση: Δήμητρα Δότση

Εκδόσεις: Κλειδάριθμος

Η Χέντι είναι μια Αμερικανίδα φοιτήτρια γλωσσολογίας που σπουδάζει στη Νάπολη και μένει στην Ισπανική Συνοικία. Η ζωή στις παλιές πολυκατοικίες είναι φθηνή και ο κόσμος ζει σε ετοιμόρροπα κτίρια που μοιάζουν κολλημένα το ένα με το άλλο· κτίρια ψηλά, με θέα τον ουρανό και τον Βεζούβιο, με μπαλκόνια και ταράτσες όπου οι φοιτητές περνούν τον χρόνο τους αγναντεύοντας τη Νάπολη, καπνίζοντας και συζητώντας. Ο Πιέτρο είναι φοιτητής γεωλογίας, γιος μιας αγροτικής οικογένειας δεμένης με τη γη με έναν πρωτόγονο, άρρηκτο δεσμό. Παρόλο που το χωριό του απέχει μόλις εκατό χιλιόμετρα, ο Πιέτρο νιώθει στη Νάπολη τόσο ξένος όσο και η Χέντι. Δυο νέοι στέκονται απέναντι στον κόσμο, έτοιμοι να ανοιχτούν σε κάθε εμπειρία, να απολαύσουν κάθε χαρά, να εκτεθούν σε κάθε πληγή.

Αμάντα Γκόρμαν

«Ο λόφος που ανεβαίνουμε»

Μετάφραση: Μυρσίνη Γκανά, MC Yinka

Εκδόσεις Ψυχογιός

Γιατί πάντα υπάρχει φως,

Αρκεί να είμαστε γενναίοι αρκετά για να το δούμε,

Αρκεί να είμαστε γενναίοι αρκετά φως να γίνουμε.

Στις 20 Ιανουαρίου 2021 η 22χρονη Αφροαμερικανή Αμάντα Γκόρμαν έγινε σύμβολο ελπίδας και αισιοδοξίας για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Απαγγέλλοντας το ποίημά της «Ο Λόφος που ανεβαίνουμε» στην ορκωμοσία του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, απηύθυνε ένα οικουμενικό κάλεσμα για ένα φωτεινότερο, γενναίο μέλλον.

Η ανά χείρας έκδοση αποτυπώνει ακριβώς αυτήν τη στιγμή, όπου η φωνή μιας νεαρής ποιήτριας μας προσφέρει κουράγιο, παρηγοριά αλλά και έμπνευση για ν’ αλλάξουμε τον κόσμο.